Reza en zijn vrienden nodigden ons al voor de zevende keer uit. Bovendien sloeg hij de handen in elkaar met Tom van restaurant Clos du Midi in Brugge. Zo kwam het dat we een tasting gaven aan een groep van niet minder dan 40 personen. Bakske vol.

Als thema werd gekozen voor Drams of the Rising Sun, oftewel een reis rond Japan. Dat zou smullen worden, ongetwijfeld. Des te meer omdat ook Inge Lanckacker, Chef Zonder Restaurant, gevraagd werd om wederom voor kleine, bijpassende gerechtjes te zorgen.

Voor de line-up hadden we deze heerlijke nectar voorzien:

Hibiki 12 Year Old

Yamazaki Distiller’s Reserve

Hakushu Distiller’s Reserve

Nikka Pure Malt Black

Miyagikyo 10 Year Old

Yoichi NAS

Chichibu 2009 Chibidaru

Verrassingsdram

De tasting kwam eerder langzaam op gang. Immers, Club Brugge stond partij te geven op het veld van KV Kortrijk. Gelukkig kwamen ze betrekkelijk snel op voorsprong en konden we de aandacht van de proevers weer naar ons toe trekken (ondanks het feit dat menig smartphone op Sporza afgestemd bleef).

We begonnen zacht en zoet met de aperitiefwhisky Hibiki 12, een Japanse blend van Yamazaki en Hakushu single malts met wat graanwhisky van Chita in de mix, gedeeltelijk gerijpt op vaten waar voorheen pruimenlikeur in gerijpt had. Toen ik opmerkte dat je de pruimen echt kon proeven, barstte de zaal in lachen uit. Ik was even vergeten dat ik in West-Vlaanderen zat… Gelukkig was daar Inge met haar zalmtartaar met citroen en koriander om de groep snel weer bij de les te krijgen.

Daarna volgden de Yamazaki Distiller’s Reserve en Hakushu Distiller’s Reserve, beide betrekkelijk nieuwe NAS-releases van deze twee distilleerderijen van het Suntory imperium, waarbij het grote verschil hem zat in de vatrijping en het feit dat de laatste zacht geturfd is. Naast de Yamazaki werd door Inge een dumpling met rundsvlees en chili gezet, gepresenteerd op zwarte bonenpasta. De Hakushu kreeg dan weer gezelschap van een lekker zoete Oosterse rijstpap met Jasmijnthee, kokosmelk en Oosterse specerijen en kruiden, gegarneerd met sharonfruit, mango en clementine. Smullen!

De vierde whisky, de laatste voor een broodnodige pauze, was de Nikka Pure Malt Black, een blended malt van Yoichi en Miyagikyo, behoorlijk geturfd spul dat op veel bijval kon rekenen. Daar zat ook de zwarte chocomouse met een hint van Bowmore 12 Year Old, peer, venkel en fudge ongetwijfeld ook voor iets tussen.

Mooi aansluitend op de Nikka Pure Malt Black, schonken we de Miyagikyo 10 Year Old, gevolgd door de Yoichi NAS. Iedereen was het er over eens dat de Miyagikyo een toppertje was en de praline met geroosterd sesamzaad en Nikka from the Barrel paste daar perfect bij. De leeftijdsloze Yoichi verraste ook menig proever en de sfeer bereikte nieuwe hoogten. Dat kon ook liggen aan de groene thee met miso, wokgroentjes met glasnoedels en de scampo. Of aan het feit dat Club Brugge ondertussen 0-3 voorstond en het einde van de partij in zicht was.

En terwijl gietslaaf Jeroen de laatste Japanse fles opentrok, de Chichibu 2009 Chibidaru op vatsterkte, verdeelde Inge de pannenkoekjes met savooikool en duif. Likkebaardend werd deze jonge Japanner van Ichiro Akuto gesmaakt.

Maar na deze – we mogen wel zeggen uitzonderlijk lekkere – liquide reis door het Land van de Rijzende Zon, had Jeroen nog een verrassing in petto. Hij had namelijk zijn eigen Bunnahabhain 11 Year Old 2003 Signatory for The Bonding Dram meegebracht, op een heuse vatsterkte van 58,8%. Niet alleen werd deze geste erg op prijs gesteld, de whisky zelve mocht ook op de goedkeuring van de groep rekenen. Het blijft een dijk van een whisky.

Aan het einde van de avond werd traditiegetrouw een top drie samengesteld (we lieten de Bunna bewust buiten beschouwing) door middel van handopsteking. En voor het eerst diende de eerste plaats gedeeld.

Winnaars waren bijgevolg de Nikka Pure Malt Black en de Miyagikyo 10 Year Old, gevolgd (op afstand) door de Yoichi NAS, die slechts één puntje voorsprong nam op de Chichibu.

Terwijl de proevers gretig flessen begonnen in te slaan voor de komende feestdagen (hoewel de meesten toegaven dat het voor persoonlijk gebruik zou zijn), opperden de organisatoren dat we al eens mochten nadenken over de achtste editie. India? USA? Eén enkele distilleerderij? Gin? Wat het ook moge worden, we zullen opnieuw zorgen voor een onvergetelijke avond.

Bedankt, Reza & Tom, voor de vlekkeloze organisatie en ontvangst.

Bedankt Inge, voor de immer zalige hapjes.

Bedankt Jeroen, voor de heerlijke nectar.

May the Malt be with you!