Ik passeerde zondag rond half zes het ICC en dacht bij mezelf: ‘waarom niet gauw nog even binnen wippen op het Whisky Festival’? Betalen hoefde allang niet meer (denk ik, ik werd hoe dan ook niet staande gehouden), want het laatste half uur van de editie 2011 was al ingegaan.

Ik liep onmiddellijk een zeer tevreden Peter De Decker van Anverness tegen het lijf, winnaar van de award Whisky Shop 2011. Ik heb hem uitgebreid gefeliciteerd. Hij was duidelijk opgezet met de eer die hem te beurt was gevallen.

Maar dan ging ik er snel vandoor, want ik wilde Chris en Tom van Auchentoshan nog even spreken. Helaas waren zij al vertrokken. Dan maar even nagepraat met Stephan De Bolle, de Sales & Marketing Support Manager van CINOCO, de importeur van deze goddelijke drank. En ook wilde ik wat leeggoed scoren. Het klinkt wat gek, maar ik vond het een sterk plan op te dagen aan het einde van de show in de hoop een aantal flessen mee te kunnen nemen om de labels af te weken voor mijn scrapbook. Dat lukte ook, maar de fles waar ik echt op uit was, de 1977 Sherry Cask Matured, was reeds ‘verdwenen’. De doos kon ik wel nog krijgen, samen met nog twee flessen waarvan ik het label nog niet heb (de flessen staan nog halfvol in de kast). Toch tevreden, vooral omdat Stephan me liet verstaan dat ik hem mocht contacteren voor wat materiaal.

Ik liep nog twee (on)bekenden tegen het lijf. Zij herkenden mij en maakten zich bekend als Hendrik en Tom, twee Clanleden die binnenkort mee op tasting mogen bij Glen Grant. Ook Jonas, Tom, Dersou, Jeroen, Christoph en Luc liepen daar nog altijd rond en zagen er ondanks het late uur nog redelijk toerekeningsvatbaar uit.

Van Filip Verleye, Mr Whiskycruise himself en nooit toerekeningsvatbaar geweest, kreeg ik – ondanks mijn dramloze toestand – een Glenfiddich 30 Year Old geschonken. Bedankt, Filip! Ja, die neus kan alvast tellen! Ook op het palate stelt deze niet teleur. Hier moet ik later uitgebreide tasting notes voor schrijven, want dat wil ik u niet onthouden (ben nog in het bezit van een sample). Luc was minder onder de indruk, maar had dan ook net een flink geturfde druppel naar binnen gespeeld.

Ik leste Christof’s nieuwsgierigheid naar mijn oude Auchentoshan fles (ja, ik had ze weer mee, want het was mijn – onnodig gebleken – dekmantel om langs de kassa te passeren zonder betalen) en stelde hem niet teleur. Ze is inderdaad niet meer drinkbaar, zelfs niet met toevoeging van water. Jeroen was zijn laatste drams aan het opdoen en trakteerde op een juweeltje om mee af te sluiten.

Een geweldige Brora 29 Year Old uit de Old & Rare Platinum Series van Douglas Laing, een single cask uit 1972, gebottled in 2002 op 59,2%. De neus was heerlijk ‘vuil’: koeiehuid, teenvuil, konijnenhok-dat-niet-werd-uitgemest, gebruikte-sportsokken-die-in-de-koffer-bleven-liggen, you get the picture. Hiervoor alleen al was het terugkeren de moeite waard.

In het buitengaan nog even Bart Heggerick van Whisky Import Belux de hand geschud en een leuke uitnodiging in ontvangst genomen… Daarover later meer!

En zo kwam dit mooie whiskyliedje dan uiteindelijk toch tot een eind.

Tot volgend jaar!