Het was gisteren weer verzamelen geblazen in Denis Foley’s te Gent (deze keer in de sfeervolle kelder) om het nieuwe whiskyseizoen op gang te schieten. Het was voor Niek, Ilse en mezelf tevens een leuk weerzien met Lukie en Foamy. Ik maakte ook kennis met Bert. Allemaal toffe peren.
Jeroen van The Bonding Dram houdt dan traditiegetrouw een tasting met whisky’s uit zijn geboortejaar: 1978 (snotneus!). We kregen een line-up van 7 drams voorgeschoteld, vergezeld van enkele kleine, maar bijzonder fijne, hapjes.
- Aperitiefje: Rare Old Scottish Highland Whisky (mystery blend uit 1974)
- Mortlach 1978-1993 Cooper’s Choice
- The Macallan 1978-1999 Gordon & Macphail Speymalt
- Aberfeldy 1978-1999 Scott’s Selection
- Bunnahabhain 1978-2005 Signatory Vintage
- Port Ellen 1978-2005 Douglas Laing Old Malt Cask DL ref 1709
- Glen Garioch 1978-1997 Markethouse
Het leuke aan deze tasting was het feit dat alle whisky’s (op de Bunna en Port Ellen na) al meer dan een decennium op fles zaten, alvorens vanavond verlost te worden. Dat betekende dat de dram in het glas een enorme ontwikkeling doormaakte. Je kon een neus gesloten vinden, een kwartier later terugkeren en een heel pallet aan geuren ontwaren. Als je dan een tiental minuten wachtte kon de neus opnieuw gewijzigd zijn. Geweldig!
Aperitiefje: Rare Old Scottish Highland Whisky (mystery blend uit 1974)
Karamelbollen
Het apero was meteen een mysterie, want de fles was zo oud en het label zo onleesbaar geworden, dat we niet konden achterhalen welke blend dit is. Jeroen kon zich ook niet meer herinneren waar hij hem vandaan gehaald had. Het enige dat we konden lezen was dat het om een botteling van 1974 ging. Als u hem herkent, laat zeker iets weten!
Neus: begon zeer gesloten en vlak, maar na tien minuten kregen we peperkoek en karamel. Na een kwartiertje werd dat toffee (denk aan die bijna zwarte koffiebollen van Roothoofdt met die Arabier op het papiertje, remember?) en uiteindelijk zeer romige butterscotch. Deze dram had een neus van jewelste tegen het einde van de avond. Mond: zacht en kruidig met wat zoethout. Zeer romig. Finish: middellang en warm, heel lichtjes bitter op het einde.
Mortlach 1978-1993 Cooper’s Choice
Onschuldig
Met een ABV van 43%, een gouden kleur en robuuste body, was dit voor mij de minste van de avond.
Neus: marsepein (amandel) en een toets van citrusfruit. Mond: zacht en zoet, lichtjes gekruid en met een typisch vuil kantje. Finish: pittig, maar niet erg lang.
The Macallan 1978-1999 Gordon & Macphail Speymalt
Rietsuiker
Deze bronzen whisky kreeg in een ver verleden al eens 94 punten van wijlen whiskyschrijver Michael Jackson. Ik was er niet kapot van.
Neus: heide, rum, bruine suiker, citrus. Mond: kruidig, rond met wat hout. Finish: medium.
Aberfeldy 1978-1999 Scott’s Selection
Roest
Deze op bourbonvat gerijpte whisky is wat licht van kleur, maar traant mooi. De neus is heel licht, ondanks zijn ABV van 57,3% (vatsterkte).
Neus: vanille, rozenbloemen, roest. Mond: pittig gekruid, zoethout, hoestsiroop. Finish: wat kort, tegen mijn verwachtingen in.
Bunnahabhain 1978-2005 Signatory Vintage
Zoet Zweet
Deze diepgouden Bunna werd gebotteld op een vatsterkte van 54,6%. Neus: toefje turf, maar zeker niet veel, zoethout en gember. Mond: zweet (!), romig, noten en drop. Finish: kort, maar met punch!
Port Ellen 1978-2005 Douglas Laing Old Malt Cask ref DL1709
Oesters
Je kan nooit genoeg Port Ellen proeven, natuurlijk. Dat is menig tafelgenoot met ons eens. Maar deze gouden god, grijpt op een refill sherry cask en gebotteld op 50% door Douglas Laing (568 flessen), was een beetje te braaf. Neus: zeewier, turf, citrus, houtskool, bacon en oesters. Mond: ditto met nadruk op de turf, maar met wat weinig kracht. Finish: lang, warm, zoet en zout.
Glen Garioch 1978-1997 Markethouse
Borstbollen
Toen ik de line-up zag was mijn eerste reactie: wat doet die Glen Garioch aan het einde van de line-up? Maar ik had beter moeten weten. Jeroen heeft dat goed gezien. Deze felle dram (die vroeger een belangrijk onderdeel vormde van de blend VAT69), met een ABV van 59,4%, moest wel voor de Port Ellen komen om beide tot hun recht te laten komen. Neus: kandijsuiker, zachte rook en iets wat mij aan donker bier doet denken. Mond: zoet, maar zeer fel. Demerara-suiker, suikerstroop. Afdronk: pittig en lang. Dit is overigens de enige whisky van de hele line-up die – volgens mijn bescheiden mening – water kan verdragen als een echte ‘zwemmer’.
 |
 |
Een beetje voorspelbaar eindigde de Port Ellen op de eerste plaats bij de ranking van het voltallige gezelschap. Aan onze tafel duikelde hij zelfs net uit de top drie (blasfemie!). Zo zie je maar dat smaken enorm kunnen verschillen.
De top drie van de avond (volgens de groep dus) was 1) Port Ellen, 2) Glen Garioch en 3) Aberfeldy.
Mijn persoonlijke top drie zag er als volgt uit:
1) Mystery blend 1974
2) Glen Garioch
3) Bunnahabhain
De mystery blend en de Glen Garioch sprokkelden dezelfde score. Maar als een blend het zo goed doet (vroeger waren blends toch echt nog wel wat anders dan vandaag de dag, hoor!), krijgt hij een half sympathie-puntje om zo alnog als winnaar uit de bus te komen. Gewaagd, controversiëel, onnozel, leuk.
We kijken alvast uit naar de volgende sessie!
May the Malt be with you!
