WhivieBlog

Drankenhandel GOS is een whiskyshop in Heers – voor mij niet bepaald bij de deur, maar ze verzenden ook, dus was het een koud kunstje om twee flesjes hiervan naar Gentbrugge te krijgen. Het betreft een jonge Auchentoshan van een refill barrel die speciaal voor hen werd gebotteld in de Old Particular reeks van Douglas Laing.

Whisky Sponge – AKA Angus McRaild – is een innemend man met een geweldig gevoel voor humor en een bijzonder gave met woorden. Zo bottelde hij met Decadent Drinks dit vat Auchentoshan uit 1991 – een flinke 31 jaar oud, dus! – met de woorden ‘If you are a fan of Auchentoshan, please be aware, this whisky may have too much flavour and charisma for you’. Het is wellicht de beste Auchentoshan die hij ooit proefde, vooral te danken aan het feit dat hij zo on-Auchentoshan is. Zijn woorden, niet de mijne. Toch maar eens proeven, hé?

Deze donkere Auchentoshan – a vatting van twee zogenaamde 1st Use sherry butts – werd gebotteld door de bekende Frans importeur La Maison du Whisky in hun zogenaamde Artist Collective reeks. Dit is release 5.6, een 13-jarige Auchentoshan uit 2007 op 48% met een prachtig label door de Franse kunstenaar Théo Guinard.

Enkele vrienden uit Tienen en omstreken bezoeken de Glengoyne distilleerderij, genieten van zowel een uitgebreide toer als een zogenaamde blending masterclass achteraf en beslissen terstond om deel te nemen aan het (nu niet meer actieve) Cask Owner’s Programme. Ze kiezen zorgvuldig een PX hogshead uit en betalen 10 jaar warehousing vooruit. We schrijven 2010. Bedoeling was het vat te bottelen op 11 jaar, maar de pandemie stak daar een stokje voor. Uiteindelijk moesten de drie (Koen, Charly en Glenn) wachten tot juni 2023 alvorens hun vat #1837 gebotteld wordt. Het leverde 318 flessen op. De vatsterkte van 56.3% is indrukwekkend, maar vooral het diep bronzen kleurtje spreekt onmiddellijk tot de verbeelding. Koen (en zijn betere helft) en Charly zakken af naar Gentbrugge om mij hun release voor te stellen (Glenn zat in het buitenland, ocharme, altijd maar werken). Ik was niet alleen aangenaam verrast met de eer, maar vooral ook omver geblazen van deze malt!

Net als vorig jaar had ik ook deze keer de eer en het genoegen om deze Christmas Edition van Paul John live te bespreken op Instagram met niemand minder dan hun Global Brand Ambassador. Leuk, toch? Voor deze nieuwe – hun zesde al en deze keer compleet unpeated – Christmas Edition hebben ze gebruik gemaakt van twee typen vaten: Ex-Bourbon voor de rijping en dan een Single Vintage Colheita Tawny Port cask voor de finish. Ter info: Colheita is een portwijn gemaakt van druiven van één oogstjaar die minstens 7 jaar op vat rijpt.

Toen ik deze fles Glengoyne voor het eerst zag, was ik wat verrast met het mooie label. Niet dat ik verrast ben dat Zotte Bert Bruyneel mooie labels op zijn flessen plakt, maar het is weer een totaal nieuw design. Het staat me wel erg aan en in dit geval complementeert het de kleur van de whisky ook heel mooi. Het betreft een Glengoyne die 16 lange jaren doorbracht op een sherryvat. Dat transporteert me wel terug naar de trip die maakte naar deze distilleerderij in… 2011. Wow, is dat al zo lang geleden? En deze whisky werd nog eens vier jaar eerder gestookt.

Naast de Armorik single malt, produceren ze bij de Distillerie Warenghem in het Franse Lannion tevens een geturfde malt die naar de naam Yeun Elez luistert, genoemd naar een nabijgelegen turfveld. Ik had het genoegen deze te proeven aan de woeste Bretoense kust.

Glen Moray is een van die distilleerderijen die vaak onder de radar blijft en voornamelijk produceert voor de blenders. Maar soms slagen onafhankelijke bottelaars erin een uitstekend single cask te selecteren. Dit is er zo één, gebotteld door Phil en Simon Thompson onder hun Thompson Bros-label. Het is een single bourbon cask uit 2007, gebotteld in 2023 op vatsterkte. En hoewel het exclusief voor Groot-Brittannië werd gelanceerd, had ik het geluk dat een vriend me een fles kon bezorgen.

Een gelimiteerde editie van Kentucky Owl, samengesteld door een Japanse Master Blender… Dat is op zijn zachts gezegd uniek. En kijk, de bourbon is inderdaad kaizen te noemen. Ik maakte deze Rambling op de Mont Saint Michel in Frankrijk. Enjoy!

De Shizuoka Distillery ging van start op 25 februari 2017, na oprichting door Gaia Flow, de importeur van merken zoals Blackadder, Mackmyra en het Belgische Asta Morris. Ze kochten het distilleermateriaal op van de legendarische, in 2011 ontmantelde Karuizawa distilleerderij. Liefhebbers van de gouden nectar wreven zich alvast in de handen, wetende dat deze stills meer dan waarschijnlijk opnieuw uitstekende whisky zou gaan produceren. Nou, ja, stills… uiteindelijk bleek er maar één bruikbaar, de andere twee waren gewoonweg te oud en staan enkel opgesteld in de nieuwe distilleerderij als hommage aan de verloren gegane glorie die Karuizawa is. Daarnaast hebben ze ook nog een andere still, die met hout wordt opgestookt. Daarom worden ze Pot Still K en Pot Still W genoemd: Karuizawa en Wood fired still. Ondertussen heeft Shizuoka al een en andere op de markt, dat zeer goed ontvangen wordt, maar wat we vandaag openen is toch wel heel erg speciaal. Joseph Wang, mijn vriend uit Taiwan en tevens voorzitter van de International Connoisseur Society, heeft namelijk ook enkele vaatjes aangeschaft en brengt deze uit in een zeer luxueuze verpakking met bijhorend verhaal onder de noemer World Symphony Series. Gestookt op 24 oktober 2018 en gebotteld op 30 april 2022, na rijping op een ex-bourbonvat. Het is een mix van new make uit beide stills.

Maar liefst 23 vaten van Cambus 1991 heeft onafhankelijk bottelaar Signatory Vintage in de afgelopen jaren gebotteld in hun bekende Cask Strength Collection – u weet wel, met die prachtige, maar onhandige decanters. Dit is eentje van de meer recentere, namelijk uit 2022, afkomstig van een refill sherry butt dat maar liefst 454 flessen op vatsterkte opleverde. Ik kreeg een flinke flesrest cadeau van mijn brother in drams Manny.

David Stirk publiceerde een zeer leuk en informatief boek getiteld ‘Independent Scotch – The History of Independent Bottlers’ dankzij de hulp van Crowdfunding. Als je het project financieel steunde kreeg je niet alleen een gesigneerde kopie van de eerste druk, maar meteen ook deze fles. Ik was één van de vele supporters en kon dus een fles aan mijn barkast toevoegen. Het betreft een single grain uit Edinburgh van maar liefst 26 jaar oud, gerijpt op een refill sherryvat.

Min Morsa is Zweeds voor ‘mijn moeder’ en gaat eigenlijk gepaard met een triest verhaal. Mijn goeie vriend Dominic verloor op 2 juni 2023 zijn moeder in een verkeersongeval. Ze was geboren in 1946. Op de dag van het tragische ongeval werd zijn broer Frédéric net 46 jaar oud. Vandaar het aantal flessen dat gebotteld werd van deze malt, die een eerbetoon vormt aan Mama. Het label, vol symboliek, is prachtig. De inhoud van de fles is op z’n zachts gezegd apart, want het is een jonge malt uit Israël die rijpte op een Orange Wine Cask – de eerste in zijn soort op vatsterkte. Ik nam de fles mee naar New York.

Royal Salute werd destijds gecreëerd om de kroning van Elizabeth II te vieren. Het is een verwijzing naar de ceremoniële kanonschoten die vanaf de Tower of London worden afgevuurd. Er zijn al verschillende versies van de Royal Salute op de markt gekomen. Voor deze speciale editie ‘The Peated Blend’ werd tevens gebruik gemaakt van malts die niet langer geproduceerd worden, namelijk Imperial en Caperdonich.

Bottelingen van de Thompson Brothers, die tevens de eigenaren zijn van de Dornoch distilleerderij, zijn in een mum van tijd uitverkocht. Ik voelde me dus erg gelukkig dat ik een paar van deze flessen van Auchentoshan aan mijn collectie kon toevoegen. Het is een vatting van twee refill barrels van mijn favoriete drievoudig gedistilleerde drankje, die 321 flessen op vatsterkte opleverde. Laten we eens kijken of deze Toshan 1998 lekker is.

U weet ongetwijfeld dat ik bekend sta als de Toshan Man, grote liefhebber en verzamelaar van de Lowland triple distilled malt Auchentoshan, opgericht in 1823. Op 3 september 2023 vierde Auchentoshan haar 200-jarige bestaan op de distilleerderij met cocktails, foodtrucks, lokale musikanten, single malt (doh!) en – de kers op de taart – de release van een speciale 25 Year Old voor de gelegenheid. Het spreekt voor zich dat ik daarbij was… dit is mijn verslag. En het is geen toeval dat dit Rambling 500 is! Oh, voordat we het vergeten… ik bezocht ook de Glenkinchie Distillery, de Clydeside Distillery, de Port of Leith Distillery en de Johnnie Walker Experience.

Macduff is een minder bekende distilleerderij omdat het overgrote deel van hun productie naar de blenders gaat, met name naar William Lawson’s. Ze vermarkten hun single malt onder de naam The Deveron, genoemd naar de nabijgelegen rivier. Maar ik heb het geluk een 14 jarige uit 2008 aan de lippen te zetten, gebotteld op vatsterkte door het Belgische Liquid Art.

Als er ‘Unnamed Orkney’ op het label staat, weten we allemaal wat er in de fles zit – en het is geen Scapa. In dit geval gaat het om een malt uit 2006 die 16 jaar lang rijpte op een sherryvat en dan gebotteld werd door het Nederlandse van Wees in hun bekende reeks The Ultimate. Een beetje een vreemde neus, maar heerlijk op de tong.

Ik ben net terug van een citytrip naar Ierland’s hoofdstad Dublin, waar ik alle distilleerderijen heb bezocht: Pearse Lyons, Teeling, Dublin Liberties, Roe & Co en Jameson. Het hoeft geen betoog dat dit een hele resem mooie herinneringen opleverde. Geniet van deze tour in mijn 15 minuten durende Rambling.

Nc’nean heeft net de nieuwe ‘zomerwhisky’ uitgebracht: Huntress. En deze keer gaven ze de malt de toepasselijke naam ‘Woodland Candy’ mee. De whisky werd geproduceerd met niet minder dan 4 verschillende gistsoorten, inclusief die normaliter gebruikt wordt voor het maken van rode en witte wijn, wat resulteerde in een malt met flink wat toetsen van rood fruit. Ik ben fan!