WhivieBlog

Distilleerderij: Kostenzer
Regio: Oostenrijk
Fles: Kostenzer Whisky Alpin 10 Year Old 2011 Smoky
Kleur: goud
ABV: 42%

Boerenworst & Kaas

We proefden eerder al de Kostenzer’s Peaty, gerookt met (Oostenrijkse?) turf (of was het geturfde mout die geïmporteerd werd? Geen idee). Daar mag je deze niet mee verwarren. De Smoky is niet geturfd, maar gerookt met ofwel een ander type hout ofwel op zwaar geblakerde vaten gerijpt. Er is angstvallig weinig info bekend.

Deze neus is aangenaam zoet met een mooi streepje rook – en ja, ik denk dat het woodsmoke betreft – op vanille, vers gebak, maar ook iets dat me doet denken aan… boerenworst! Echt waar, deze is flink umami. En kaas, oude belegen kaas. Het valt me deze keer niet tegen.

Helaas, net als bij de eerdere expressies, valt de malt op de tong voor een groot stuk uit elkaar, hoewel deze op z’n minst nog wat zoetigheid vertoont in de vorm van vanille en een hint van honing. Het streepje rook probeert hem nog wat diepgang te geven, maar heeft het daar erg moeilijk mee.

De afdronk is middellang maar helaas weer veel te houterig.

Een verdienstelijke poging, zeker op de neus, maar kan absoluut niet wedijveren met collega’s uit de omliggende landen.

78/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Kostenzer
Regio: Oostenrijk
Fles: Kostenzer Whisky Alpin 7 Year Old 2014 Peaty
Kleur: goud
ABV: 42%

Rubber

Een geturfde Oostenrijkse whisky? Ik heb daar niet al te beste ervaringen mee (remember J. Haider, Niek?), maar dat was ook al weer meer dan tien jaar geleden. En van een heel andere producent, natuurlijk. Ik heb geen idee of het geturfde mout is die ze gebruikt hebben, dan wel de malt hebben laten rijpen op een vat dat eerder geturfde whisky opgevoegd had. Eens benieuwd van Franz Kostenzer er van gemaakt heeft.

Rubber, plasticine, ecoline, stopverf, verfverdunner. Niets fruitigheid. Dit is beangstigend. Een hint van peperkoek, dat wel. En aardappelschillen. Langzaam maar zeker komt daar dan toch iets zoets langs dat me aan gebakkens appels doet denken. Maar je moet er wel wat geduld voor hebben.

Tuinslang, rubberen laarzen en honing. Vanaf de tweede slok een karrenvracht aan vanille en een mooie hint van banaan. Eindelijk! Dan toch iets dat meevalt. Vanaf de tweede slok komen er toch wat fruitige toetsen aan te pas. Appels, peren, perzik. Maar de zoetzure turf is van aard om één en ander wat scheef te trekken. Het rubberen element is te overheersend.

De finish is als het kauwen op een fietsband.

De tegenvaller der tegenvallers van deze reeks. Zucht.

68/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).