WhivieBlog

Brouwerij: Morrells
Regio: UK
Fles: Morrells Celebation Ale 1977, 275ml
Kleur: roodbruin
ABV: ??%

Long live the Queen!

Deze Morrells werd in 1977 op de markt gebracht ter ere van het Koninklijke Jubilee. Het Koningshuis vierde namelijk 25 jaar Koningin Elizabeth op de troon. Morrells sloot in 1998 definitief de deuren. De Queen, daarentegen, is nog steeds actief. Wat kan ik in godsnaam nog verwachten van een biertje dat al meer dan 40 jaar op fles zit? Gebotteld in het jaar dat Star Wars op het witte doek verscheen, maar dit terzijde. Hij schenkt roodbruin met een witte kraag, die weggetrokken is nog voordat je het flesje hebt leeggeschonken.

De neus is erg gesloten. Ik krijg louter wat pruimenconfituur, dadels en iets van… rosbief. Wordt dan plots erg snoeperig… cuberdons! Ik ben nog niet teleurgesteld.

Hoera, hij smaakt niet walgelijk. Wel een tikkeltje flets, want het meeste CO₂ is er al uit. Ik krijg rood fruit en bittere chocolade met tot slot nog een zuurtje op de achtergrond als van pompelmoes.

De finish is kort op pompelmoes en een bittertje.

Het had veel erger gekund, me dunkt. Long live the Queen!

Geproefd door Mark Dermul op 25-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Young’s & Co
Regio: UK
Fles: Ram Brewery Celebration Lager, Royal Wedding 1981, 275ml
Kleur: brons
ABV: ??%

Leeftijd

Hoewel Young’s officieel is opgericht in 1830 zou er al sinds 1581 gebrouwen worden op de plek en wordt daarom beschouwd als de oudste brouwerij van het Verenigd Koninkrijk. De Ram brouwerij, zoals ze heette, kwam in handen van Charles Wells, die het bedrijf omdoopte tot Wells & Young’s Brewing Company, waarbij Wells nu instaat voor de brouwerijen en Young voor de pubs. Deze Celebration Lager zag het levenslicht in juli 1981 ter gelegenheid van het huwelijk tussen Charles & Diana. Hij schenkt helder – godzijdank – brons met een lichte kraag die onmiddellijk wegtrekt en zelfs geen film op het bier achterlaat.

Deze ruikt fris fruitig naar abrikozen en perzik met een hint van vlierbloesem. Dat valt al goed mee, hoewel een metalige toets zich ook laat gelden. Ik steek het op de leeftijd van het flesje, ondertussen toch al bijna 40 jaar.

Op smaak is hij bitterzoet, maar evolueert erg snel naar zuur, want me dan weer absoluut niet kan bekoren. Ik steek het op de leeftijd van het flesje, ondertussen toch al bijna 40 jaar…

Van een finish is hier geen sprake. Net zo lang als de finish van een glas bruiswater. Ik steek het op de leeftijd van het flesje… ja, u raadt het al.

Helaas heeft deze lager de tand destijds eveneens niet doorstaan.

Geproefd door Mark Dermul op 25-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Scottish & Newcastle
Regio: UK
Fles: Courage Royal Wedding 1973, 275ml
Kleur: licht bruin
ABV: ??%

Bloedneus

We proefden eerder al een biertje van Courage, namelijk uit 1981 ter gelegenheid van het sprookjeshuwelijk (nou, ja) tussen Prince Charles en Lady Diana. Maar eerder waren zij ook van de partij toen Princess Anne & Kapitein Mark Phillips in het huwelijksbootje stapten in 1973 – trouwens het geboortejaar van Dearly Beloved. Ik hoop dat hier überhaupt nog wat van overblijft, want dat is natuurlijk al erg oud… (ik heb het duidelijk over het bier!). Wie weet is het wel helemaal niet zo gezond om een biertje te drinken van toen ik zelf amper drie jaar oud was. Maar goed… we riskeren het. Hij schenkt licht bruin als ijsthee, met een quasi-kraag met grote bellen die onmiddellijk verdwijnen.

Nou, de neus valt mij goed mee. Geen off-notes (hoera!) maar wel snoeperige en umami toetsen. Denk aan een dadel met een sneetje spek rond. Chocolade, maar ook kauwgum met de smaak van blauwe bessen. Mooie aciditeit. Goh, wat een meevaller.

Hij is verrassend romig en vol. Allesbehalve waterachtig. Je merkt dat dit ooit een lekker donker bier moet geweest zijn. Flink wat fruitige toetsen (rood en blauw, als u begrijpt wat ik bedoel) met wat citrus (bloedappelsien). Iets van karamel ook. Het beste is er vanaf, da’s duidelijk, maar het blijft doenbaar. Dearly Beloved kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan als ik dit luidop zeg.

Ook hier is van een finish amper sprake, behoudens een beetje karamel die aan de tanden blijft plakken.

‘Tja, 1973… Da’s toch een goed jaar, hé schat?’ Ze reikt me ondertussen lieftallig een doekje aan om mijn bloedneus te stelpen.

Geproefd door Mark Dermul op 05-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).