WhivieBlog

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 11 Year Old 2007/2019 James Eadie, 1^st Fill PX Hogshead #804776, 292 bts
Kleur: amber
ABV: 57.3%

Moors

James Eadie is een jong onafhankelijk bottelaar – gestart in 2016 – geleid door Rupert Patrick, die zijn carrière in de wijnwereld begon in 1988, maar dan de overstap maakte naar whisky. Hij werkte voor MacLeod Distillers, Beam-Suntory en Diageo alvorens zijn eigen weg in te slaan. De naam van het label is snel verklaard: James Eadie is zijn betovergrootvader (1827-1904) die een brouwerij oprichtte in 1854. De brouwerij bleef actief tot 1933 toen ze aan Bass verkocht werd. Maar naast zijn bier had hij ook een recept voor een blended whisky die hij simpelweg Trade Mark X noemde. Met een fles uit de 1940s ging Rupert aan de slag om de Trade Mark X nieuw leven in te blazen. Daarnaast bottelt hij single casks en dit is er zo eentje dat vorig jaar op de markt kwam. Een jonge Linkwood die 11 jaar lang sliep op een first fill Pedro Ximenez hogshead. Op vatsterkte, uiteraard.

Gebakken appels, kandijsuiker, vleesjus en kaneel – dat is de overheerlijke neus in een notendop. Erg smeuïg en rijk. Iets van noten (geroosterde amandelen en pistache) en Turks Fruit. Wordt helderder als je hem even laat ademen. Daarmee bedoel ik dat zijn initiële donkerzoete geur wat evolueert naar frissere toetsen van kruisbessen en bloedappelsien. Voeg je er water aan toe, dan krijgt hij nog een andere dimensie: herbaal. Dan verschijnen plots een karrenvracht aan groene tuinkruiden.

Komt erg stevig binnen op zwarte peper, heel wat kruidnagel en gekonfijte gember, aangevuld met sultanas, gebakken appels en kandijsuiker, maar ook kokosmelk en amandelolie. Dan volgt wat baklava en is het hek van de dam. Erg lekker, hoor. Ik ben aardig onder de indruk. Verdund wordt hij erg romig en rond en in alle eerlijkheid – naar mijn (on)bescheiden mening – stukken beter.

De donkerzoete, kruidige finish zindert nog lang na, zelfs verdund.

Een vloeibaar dessertje dat heerlijk bij de koffie gaat, maar voeg er eerst een koffielepel water aan toe. Moors, als u begrijpt wat ik bedoel. Thx, Benny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Linkwood
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Linkwood 10 Year Old 1984/1995 The Ultimate, Sherry Butt #4034, 840 bts
Kleur: koper
ABV: 43%

Winegums & Guimauve

Nog een Linkwood uit 1984, deze keer gebotteld door van Wees uit Nederland in hun ondertussen bijna beruchte The Ultimate reeks. Ja, The Ultimate heeft meer dan 1000 single cask releases op het actief en begint stilaan – vooral in Nederland – een beetje een cult-following te krijgen. Dit is er nog eentje uit de oude doos, gestookt in 1984 op 10-jarige leeftijd. Hij zit ondertussen al meer dan twee keer zo lang op fles, kijk eens aan. Afkomstig uit een sherryvat en versneden naar 43%. Aan het kleurtje te zien was het wellicht first fill, maar zekerheid heb ik niet.

Stevige, zoete neus op perzik, gebakken appels en sultanas. Hint van ananas op de BBQ. Mooie houtkruiden die toch vooral de fruitigheid haar ding laat doen. Melkchocolade, kersensnoep en winegums. Guimauve! Ik ben nu al fan.

Lekker olieachtig op de tong. Het fruit keert weer (sans ananas) maar wordt onmiddellijk omfloerst door een mooie kruidigheid van kaneel en nootmuskaat. Hint van kruidnagel en zoethout. Dat laatste wordt zelfs groots. Dan een heerlijk streepje woodsmoke dat de malt flink wat gewicht geeft.

De afdronk is geweldig lang, zachtjes drogend en zoet tot het eind.

Indrukwekkende Linkwood, maar helaas compleet onvindbaar geworden.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).