WhivieBlog

Waterford Distillery
Grattan Quay
Waterford City
Ireland
+353-(0)51.303.508
info@waterforddistillery.ie
http://waterfordwhisky.com

Where Barley is King, Provenance is All

Waterford werd opgericht in 2016 door Mark Reynier, die we uiteraard vooral kennen als de man die Bruichladdich nieuw leven inblies. Na de verkoop van die Islay distillery – waar Reynier overigens fel tegen gekant was – bleef hij niet bij de pakken zitten. Zijn obsessie naar een whisky waarbij hij zijn obsessie tot uiting kan brengen – terroir! – deed hem de Ierse zee overtrekken naar Waterford, zo halverwege tussen Dublin en Cork.

De gebouwen waarin de nieuwe, ultramoderne en groene distilleerderij werd ondergebracht, was voorheen een Guinness brouwerij.

Tèireoir

Voor Mark en zijn team is er maar één richtlijn: terroir – of zoals ze het met een vette knipoog naar Ierland (Eire op z’n Iers) noteren op de fles ‘Tèireoir’. Daarbij ligt de focus op gerstoogst die van één enkele boerderij komt om zo een whisky te ontwikkelen die een unieke smaak krijgt. ‘A taste of place & time,’ zoals Mark het zelf noemt. En ja, whisky in plaats van whiskey. Ook dat is de koppigheid van Mark Reynier.

Ze werken samen met niet minder dan 72 Ierse graanboeren die zowel organisch als biodynamisch te werk gaan en hun graan verbouwen op 92 verschillende bodemtypes. Elk type gerst is op die manier uniek en de batches worden dus afzonderlijk verwerkt. Dit betekent dus dat elk distillaat van één uniek type gerst gestookt wordt, wat betekent dat elke expressie van Waterford ook anders zal smaken.

Range

Hoewel er heel wat te doen was om de kleur en vorm van de fles, zit daar ook een verhaal achter. Waterford is van mening dat de consument maar al te vaak laat verleiden door de kleur van een whisky, dus kozen ze voor de ultraviolet blauwe fles. De strepen op de onderste helft van de fles zijn een eerbetoon aan de groeven in het veld nadat de boer geploegd heeft. Tot slot is er nog de glazen stop. Dat was een idee van Mark Reynier zelve, de mening toegedaan dat ze betrouwbaarder, maar ook properder zijn dan de klassieke kurken stop.

In 2020 verschenen er (tot nu toe) slechts 8 expressies, maar ze waren niet allemaal even makkelijk te krijgen in onze contreien. De Ballykilcavan en Bannow Island (beide Edition 1.1) waren verrassend snel uitverkocht en de Edition 1.2 is al op komst. De Ballymorgan en Sheestown zijn – bij mijn weten – niet eens op de Belgische markt verschenen. De Ratheadon wordt dan weer exclusief in Ierse winkels verkocht. De 1st Cuvée Pilgrimage is een distillery exclusive en dus enkel te koop indien je de ‘bedevaart’ naar Waterford maakt (of een vette portemonnee hebt om hem op de tweedehandsmarkt te kopen).

Op vrijdag 11 september was ik te gast in restaurant Ten Errewaerde nabij Deerlijk, waar chef Bart ons trakteerde op een mooie combinatie: Islay & oesters.

Na het ontsmetten van de handen werd ik uitgenodigd plaats te nemen aan een aparte tafel die voor mij was klaargezet. Bart en zijn team hadden er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de tasting volgens de regels van de kunst kon doorgaan, met voloende afstand tussen de tafels. Bovendien lag er op tafel reeds een mooie voorbereiding klaar: een overzichtskaart van Islay met haar distilleerderijen en een infoblad met allerhande wetenswaardigheden over de verschillende oesters die er zijn (ik had geen idee!).

Op het tastingblad, echter, was enkel de oester ingevuld – de whisky zouden we blind gaan proeven. Niet gemakkelijk!

Zeeuwse Creuse & Bunnahabhain Cruach Mhona (50%)

De opener was een warme oester met wat prei, cheddar en spek met een glaasje Bunnahabhain Cruach Mhona er naast. De hartige Zeeuwse Creuse – de standaardoester bij ons – combineerde prima met de whisky die een neus van citrus, teer en zeewier bood. Op smaak was hij romig en zoet met wat noten en peper. Een lange, intense afdronk maakte het plaatje compleet.

Cuvée Prestige Oléronnaise & Bowmore 10 Year Old Tempest Batch #1 (55.3%)

Deze topoester met ivoorwit vlees was op zich al heerlijk (het was mijn favoriete oester van de avond), maar met de Bowmore er naast werd het echt een feest. Zoet op de neus met amandelen, chocolade, appels en perzik en op smaak wat snoeperige ananas erbij, contrasteerde deze perfect met het zilte van de oester. Zalige combinatie.

Ierse Oester Eire & Caol Ila 2000 Malts of Scotland The Whiskyman Exclusive (55.6%)

De Ierse oester Eire rijpt haar volledige leven in de volle zee ter hoogte van het Connemara National Park. Ze vertrekt dus niet naar Frankrijk om daar verder uit te weken tot Fines Claires. Ze smaakte zilt en nootachtig en werd gechaperonneerd door een heerlijke Coal Ila 2000, gebotteld in 2015, van Malts of Scotland exclusief voor The Whiskyman. De whisky was eigenlijk verrassend romig en zoet op yoghurt met bananen – I kid you not! Voor mij was hij totaal onherkenbaar, maar wel erg lekker.

Fines Claires Oléronnaise & Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (48%)

Het was de tweede oester die warm geserveerd werd met wat tomaat, gerookte paprika en een beetje versnipperde ui. De Lagavulin, gebotteld in 2016, boodt oestersap (de ironie ontging me niet), zeewier, dennennaalden en een gedoofd kampvuur. Op smaak wat het zoet versus zilt met wat witte peper en stokvis, terwijl een lange afdronk me nog even in de ban hield.

Holle Normandië St. Vaast & Ardbeg Uigeadail (54.2)

Deze in volle zee gekweekte oester is jodiumrijk en werd daardoor natuurlijk perfect gecomplimenteerd door mijn favoriete Ardbeg. Deze botteling van de Uigeadail uit 2018 offreerde op de neus – naast de obligate peat, natuurlijk – flink wat zeewier, gekonfijte appelsien, walnoten en karamel. Op smaak werd hij lekker donker, als u begrijpt wat ik bedoel. De afdronk was lekker lang, warm en rokerig.

Comtesse & Laphroaig 10 Year Old Cask Strength Batch #1 (57.8%)

Als afsluiter kregen we een heerlijke Comtesse oester met volle body op een bedje van gelei van zee-venkel en een salade van zeewier met een klepper van een whisky aan de kant. Het was de allereerste batch van de Laphroaig 10 Year Old Cask Strength, gebotteld in 2009, een absolute bom met zeewier, pompelmoes en geblakerde eik op de neus, zeezout en siroop op de tong en een afdronk zonder einde.

Ik moet zeggen, deze tasting overtrof mijn toch al hoge verwachtingen. Afgezien van het feit dat Bart zowel zijn oesters als zijn whisky’s wel kent, was alles echt tot in de puntjes verzorgt, wat hier een heuse belevenis van maakte.

Dankjewel Bart, voor een erg geslaagde avond vol smaaksensaties!

Tevens hartelijke dank voor de toestemming om jouw foto’s te gebruiken – ze zijn een pak mooier dan degene die ik met mijn smartphone maakte. Zo komen ze veel mooier tot hun recht!

May the Malt be with you!