WhivieBlog

Auchentoshan
lanceerde onlangs twee nieuwe expressies in het Global Travel Retail segment. Een NAS met de naam Blood Oak en een 24-jarige Noble Oak. De Blood Oak –
wat een geweldige naam! – is een vatting van de triple gedistilleerde
Auchentoshan die rijpte op bourbonvaten en Franse rode wijnvaten.

Het resultaat, gebotteld op 46% ABV, is een fruitige,
kruidige warm drank.

Glenallachie
is weer zo’n nobele onbekende in whiskyland, om de simpele reden dat er amper
officiële bottelingen te vinden zijn. Deze pas in 1967 opgerichte Speysider
produceert quasi uitsluitend voor de blends van moederhuis Chivas Brothers.
Deze onafhankelijke botteling van The Whisky Mercenary werd gelanceerd door de Maltlovers, een whiskyclub uit
het Antwerpse. Peter van hun eersteling is Alex Agnew, de bekende
stand-upcomedian en frontman van de metalband Diablo Blvd. Het label werd
ontworpen door de drummer van de band, Kris Martens.

Het is een 9-jarige Glenallachie op vatsterkte.

In 2000 werd de Glengyle Distillery in Campbeltown
heropgericht. Hun single malt wordt echter verkocht onder de naam
Kilkerran, verwijzend naar een oude nederzetting waar Sint Kieran blijkbaar een
religieuze orde startte (en misschien wel de eerste distilleerder in de streek
was). Ik probeer hun Kilkerran 9 Year Old Sherry Wood.

Ik vond hem beter dan de 10-jarige op sherry.

Telkens wanneer je Auchentoshan, de Lowland
distilleerderij nabij Glasgow, vereert met een bezoek, krijg je de mogelijkheid
een fles rechtstreeks af te vullen van een special uitgekozen vat in het
warehouse. Dat is een leuk souvenir, vooral omdat het altijd om een
exceptioneel goed vat gaat.

Het meest recente vat is een Bordeaux wine cask uit
2006. Bijzonder jong, maar zo smaakvol!

Zoals
u weet, ben ik een enorme Star Wars fan. In 2012 leidde ik het project Save the
Lars Homestead, in hetwelke mijn team en ik de iconische filmset in de
Tunesische woestijn restaureerde. Om dat te vieren lanceerden we de Save Lars
Whisky trilogie. Na de Bruichladdich 1990 en de Auchentoshan 1989 is het nu de
beurt aan het sluitstuk: een Balmenach 14 Year Old 2001, een single sherry cask
op vatsterkte.

Een mooie afsluiter van de reeks.

Feis
Ile is het muziek- en whiskyfestival op Islay – een festival waarbij alle Islay
distilleerderijen hun deuren openen voor letterlijk duizenden fans. Daar hoort
natuurlijk een exclusieve whisky release bij. Tijdens het laatste festival
konden Ardbeggians kwijlen over de nieuwe Ardbeg Perpetuum, een release die al
in het bewuste weekend uitverkocht geraakte en nu erg gegeerd is en bijgevolg
belachelijk duur geworden is. Enkele maanden later volgde dan een algemene
release van 72.000 flessen – weliswaar aan een iets lager ABV.

Nu de hype een beetje gaan liggen is zullen we ze eens
head-to-head zetten.

In
de vallei der ganzen, enkele kilometer ten noorden van Glasgow, staat de
Glengoyne distilleerderij. Het is één van de
weinige distilleerderijen die nooit haar deuren sloot. Sinds de oprichting in
1833 bleef ze onafgebroken in productie.

We proberen de entry level malt, de Glengoyne 10
Years.

Blair Athol is een minder gekende distilleerderij in
de Highlands. Ze produceert voornamelijk voor de bekende blend van Bell’s. Er
zijn amper officiële bottelingen, dus als je deze whisky wil proberen moet wel
haast uitwijken naar onafhankelijke bottelaars. Ik probeerde een single cask
uit 2002, gebotteld onder het Hepburn’s Choice label, uit de stallen van Hunter
Laing.

Zeer drinkbaar, maar helaas weinig boeiend.

Bushmills is één van ’s werelds oudste
distilleerderijen, te vinden in Noord-Ierland, op een spreekwoordelijke
steenworp van de Giant’s Causeway. De distilleerderij trekt jaarlijks meer dan
100.000 bezoekers. Vandaag probeer ik hun 16 Year Old, een huwelijk van single
malt whiskey die op drie types vaten rijpte: bourbon barrels, oloroso sherry
butts en port pipes.

En hij is lekker, heel lekker.

Wist je dat de Tobermory Distillery tot 1979 Ledaig
Distillery werd genoemd? Vandaag de dag worden beide malts gebotteld op 46,3%,
waardoor koelfiltratie overbodig wordt. Maar ik probeer een oudere botteling,
zonder leeftijdsaanduiding, op 42%.

Zeer drinkbaar, maar verre van complex.

Glenmorangie heeft de hoogste stills in de industrie,
meer dan 5 meter. Hierdoor kunnen ze een hele fijne spirit stoken. En heel wat
van hun whisky wordt gefinished op allerlei soorten vaten, waardoor ze een
mooie range hebben. Ik probeer hun Quinta Ruban, die 12 jaar op bourbonvaten
rijpte en dan nog een finish kreeg op portovaten.

Een echte kaarterswhisky.

Elk whiskyfestival dat zichzelf een beetje respecteert
komt op de proppen met een speciaal gekozen vat als festivalbotteling. Voor de
10e editie van Whisky Live Belgium (in Spa in 2013) viel de keuze op
een atypische BenRiach. Atypisch omdat het een Virgin Oak Hogshead betrof, wat
minder fruitig maar des te kruidiger is.

Maar wat een verdomd lekkere whisky, zeg!

Sinds dat Billy Walker en zijn team de GlenDronach
Distillery in 2008 overnamen is het opnieuw een rijzende ster. Walker en zijn
team staan er om bekend om te experimenteren met verschillende types vaten. De
whisky die ik vandaag probeer, past daar perfect in: de GlenDronach 14 Year Old
Sauternes Finish.

Hij is zoet en romig; de wijn heeft zijn stempel
gedrukt. Maar in dit geval werkt het wonderwel.

Arran is een jonge distilleerderij, opgericht in 1995.
Ze ligt op het eiland met dezelfde naam, tussen Glasgow op het vasteland en
Campbeltown. Eén van hun reguliere whisky’s is de Arran 12 Year Old Cask
Strength, die voor het eerst verscheen in 2012. Nu is batch 4 beschikbaar.

En dat blijkt een bijzonder fruity en simpelweg
heerlijke whisky te zijn.

Inchmurrin is een van de merken die door de eerder
onbekende doch reusachtige Loch Lomond Distillery wordt geproduceerd. Door het
feit dat ze over verschillende types van still beschikken, kunnen ze
verschillende stijlen van whisky produceren, zowel mout- als graanwhisky.

Ik probeerde hun Inchmurrin 12 Year Old, die zeker
niet de slechtste whisky is die ik al van deze Highlander aan de lippen zette,
maar dat het een goede whisky is wil ik nou ook weer niet gezegd hebben.

Poitin of poteen wordt ook wel eens moonshine genoemd.
Het stoken en drinken er van werd al in 1661 verbannen, maar vandaag de dag
brengen heel wat distilleerderijen hun new make op de markt. Deze Teeling
Poitin is een mix van 80% driemaal gedistilleerde mais spirit en 20% dubbel
gedistilleerde mout spirit.

Het resultaat mag er best wezen.

In 2000 werd de Glengyle Distillery in Campbeltown
heropgericht. Hun single malt wordt echter verkocht onder de naam
Kilkerran, verwijzend naar een oude nederzetting waar Sint Kieran blijkbaar een
religieuze orde startte (en misschien wel de eerste distilleerder in de streek
was). Ik probeer hun Kilkerran 10 Year Old Bourbon Wood.

Ik vraag me wel af waarom ze deze nog steeds een ‘Work
in Progress’ noemen.

Springbank is één van de weinig overgebleven
distilleerderijen in Campbeltown en heeft een ijzersterke reputatie onder
whiskyliefhebbers. Ik probeer een jonge malt: de Springbank 9 Year Old Gaja
Barolo. Hij rijpte 4 jaar op bourbonvaten en kreeg daarna nog een vijf jaar
rijping op Italiaanse rodewijnvaten uit de kelders van Angelo Gaja.

Hij werd gebotteld op vatsterkte.

Anam na h-Alba is Keltisch voor De Ziel van Schotland,
maar tevens de naam van een Duitse bottelaar, gespecialiseerd in single casks.
Onlangs brachten ze hun eerste Auchentoshan uit, maar wat voor ééntje! Een
refill sherry hogshead op vatsterkte dat niet alleen heel smaakvol, maar tevens
best krachtig uit de hoek komt. De video werd opgenomen op de Jedi-Con in
Duitsland.

Ah, Star Wars & whisky. Een geweldige combinatie.

Laat ons even naar Zuid-Afrika afzakken. Enfin – niet
letterlijk, natuurlijk. Ik probeerde de Bain’s Cape Mountain Whisky, een single
grain van de James Sedgewick Distillery, die al in 1886 werd opgericht (min of
meer). Het is de eerste single grain van Zuid-Afrika, genoemd naar Andrew
Geddes Bain die de Bainskloofpas aanlegde en daarmee de regio veel
toegankelijker maakte.

Deze single grain heeft al heel wat awards in de wacht
gesleept.