WhivieBlog

De Glasgow Distillery Company werd opgericht in 2014 en bevindt zich zo’n anderhalve kilometer ten westen van het stadscentrum. Ze ontleent haar naam aan de in 1770 opgerichte Glasgow Distillery die nabij Dundashill actief was tot aan het begin van de twintigste eeuw. Terwijl hun single malt lag te rijpen creëerden ze cash flow door de verkoop van elders aangekochte single malts die ze onder de banner Prometheus lanceerde, maar ook met de productie van hun Makar Gin, G52 Vodka, Banditti Club Rum en Malt Riot Blended Malt. Maar ondertussen is hij klaar, hun eigen Glasgow 1770 single malt. Hun eerste release is driemaal gedistilleerd.

Wat? Yup. Deze Pure Malt uit de jaren ’70 van de vorige eeuw kwam als Glentoshan op de markt in…  Italië. Glen Grant was daar de meest populaire malt – en nog steeds erg in trek – dus besloot toenmalig eigenaar Eadie Cairns om mijn geliefde Auchentoshan op de Italiaanse markt te gooien met ‘Glen’ in de naam. En het sloeg aan. De Glentoshan verkocht best goed. Onlangs werden een aantal cases gevonden in een Italiaanse kelder en daarvan kon ik maar liefst 6 flessen op de kop tikken. Maar is dat spul überhaupt nog drinkbaar? De screwcap zal alvast goed vast, de taxzegels waren in perfecte staat en het vulniveau was nog origineel. Erg goed bewaard, dus ik heb er goeie hoop op.

Big T is een blend met Tomatin als fingerprint malt. Vandaag zet ik een release van de 1960s tegenover een meer recente. Het zal u niet verbazen dat ze erg verschillend zijn.

In februari 2019 proefde ik deze whisky toen hij nog geen whisky genoemd mocht worden. Het vat was immers pas afgevuld in november 2017. Het zou dus ten vroegste in november 2020 die naam waardig zijn. Tom Haseldonckx, de eigenaar van dit Private Cask #540, nam het zekere voor het onzekere – lees: Brexit-perikelen – en liet het vat bottelen en verschepen. Het is dus noodgedwongen, zeg maar, een jongeling. Maar dat moet ons niet tegenhouden hier van te genieten, lijkt me. Ik hou alvast wat water bij de hand, want het zit wel op vatsterkte.

De eerste officiële release van de in 2017 op Skye opgestarte Torabhaig distilleerderij was in een oogwenk uitverkocht. Net als heel wat nieuwe releases van de afgelopen twee jaar gaat het nochtans wederom om erg jong spul, net wettelijk de naam whisky waardig. Maar we hebben al gemerkt dat dit geen probleem hoeft te zijn.

Het enige mogelijke probleem waar de nieuwe Torabhaig mee geconfronteerd kan worden is de onontkoombare vergelijking met Talisker. Laten we nu even niet in die val trappen en de whisky waarderen op eigen merites, wat zeg je daarvan?

Prima Vinum uit Lommel selecteerde bij Douglas Laing een sherry butt dat in 2007 te slapen werd gelegd, gevuld met spirit van de minder bekende Miltonduff distilleerderij. In augustus vorig jaar liet hij het speciaal voor zijn shop bottelen.

Eén van mijn whiskyvrienden uit Nederland, Marcel Kip, heeft zijn eerste botteling uit, en wat voor één! Ik had het genoegen deze in avant-première te mogen proeven en heb daar geen spijt van. Ook niet van het feit dat ik twee flesjes op de kop kon tikken. Want het is een erg mooie dram.

Ik heb al heel wat a’bunadh geproefd, maar onlangs kreeg ik deze fles te pakken van Batch #66. De koper was er niet tuk op en vroeg me of ik ‘m niet wilde overnemen. Awel, met plezier, en zo geschiedde dat dit sherrymonster mijn dag kwam opleuken.

Eén van de speciale releases van Johnnie Walker ter ere van hun 200^e verjaardag in 2020 was deze Celebratory Blend, geïnspireerd op hun originele Old Highland Whisky. Wat blijkt? Hij is geweldig!

Er zijn maar een handjevol private casks bij Kilchoman gebotteld die de mooie leeftijd van 13 jaar al hebben bereikt. Dit bourbon barrel werd gebotteld voor Max & Julia. Die namen zeggen u weinig, mij iets meer. Ik kocht meteen vier flessen. Da’s durven, hé. Nou, ja en nee. Ik ken de eigenaar van het vat en die kent wel één en ander van whisky (een gracieus understatement, als zeg ik het zelf), dus ik was er erg gerust in. En wat blijkt? Hij is niet goed. Hij is zelfs niet geweldig. Hij is outstanding!

Ik ben stout door onmiddellijk te vermelden dat het hier om Clynelish gaat, want eigenlijk is het een ‘undisclosed’ malt. Maar ja… Als je hem dan Unleash The Cline noemt… Ik neem de verantwoordelijkheid geheel op mij. Het is alweer de 8^e release in de reeds Mobsters on Mopeds, die weer bijzonder gelimiteerd is. Slechts 53 flesjes. En fles 53 van de 53 staat te blinken in de kast, totdat ik heel die Mobster reeks in een online tasting smijt. YOLO.

De oudste bottelaar in Schotland is Gordon & Macphail. Ze vieren in 2020 hun 125-jarige bestaan. De Connoisseurs Choice is één van hun oudste en populairste ranges die ondertussen al flink wat gedaanteverwisselingen heeft ondergaan. Ik proef nog eentje uit de oude doos, een 12-jarige Craigellachie die begin jaren 1980s gebotteld werd. Op het label staat nog White Horse Distillers Ltd als eigenaar van de distillerderij vermeld. Peter Mackie is immers één van de oprichters. Deze fles is vandaag de dag totaal onvindbaar.

Via mijn gabber Manny kwam ik aan een flesrestje van deze sherry gerijpte Glengoyne. Ik zeg flesrestje, maar eigenlijk zit er nog meer dan een kwart in! Zou hij hem niet lekker gevonden hebben? Hij werd door Hart Brothers gebotteld als exclusief single cask voor de whiskyliefhebbers in Zwitserland.

Ik was echt wel tuk op de eerste release van Nc’nean. In die mate zelfs dat ik alle batches tot nu toe aanschafte om ze head-to-head te zetten in deze rambling. Maar ik ontdekte ook hun botanical spirit en barrel aged spirits en kon de drang niet weerstaan om hier wat cocktails mee te maken. In geheel eigen stijl, dat spreekt. Ga er voor zitten, relax en genieten maar!

Na de single cask release gebotteld voor China in 2017 (dat heel wat voeten in de aarde had om een fles tot in België te krijgen) is er in 2018 een single cask gebotteld voor Singapore. Hoe dat in België geraakt is, is te gek voor woorden. Nadat ik er achter gekomen was dat de fles bestond, plaatste ik een hulpkreet op Facebook. Keith Chong uit Singapore liet meteen weten dat hij wel kon helpen en Davide Romano – ja, de man van Valinch & Mallet waarmee ik al enkele jaren bevriend ben – liet verstaan dat hij naar Singapore ging vertrekken. Ik bracht beide samen en Davide speelde smokkelaar koerier om de fles naar Europa mee te brengen. Met het corona-debacle duurde het nog maanden voordat de fles ook effectief in mijn verzameling terecht kwam, maar het is uiteindelijk gelukt. Het betreft een Auchentoshan uit 1987 die maar liefst drie decennia lang op een sherry butt rijpe.

Malts of Scotland – de Duitse onafhankelijke bottelaar – heeft in zijn warehouse nog een prachtig sherry hogshead gevonden dat in 2000 werd gevuld met de triple distilled spirit van mijn favoriete
Lowlander. Deze Auchentoshan rijpte 18 jaar lang alvorens het vat nog 329 flessen op vatsterkte opleverde. Twee ervan kwamen mijn kant uit. Ik ben hier maar wat blij mee!

Deze Auchentoshan werd gestookt op 22 oktober 1997 en afgevuld door Signatory op 22 oktober 2018, dag op dag 21 jaar later. Het werd geselecteerd door de online whisky retailer The Whisky Barrel als exclusieve botteling. Die mocht uiteraard in de verzameling niet ontbreken, maar hij zag er tevens zo lekker uit, dat ik me twee flessen bestelde. Eentje daarvan ging open op mijn verjaardagstasting begin dit jaar.

La Maison du Whisky behoeft niet echt nog een introductie. Met de regelmaat van de klok selecteren zij ook vaten die dan exclusief voor hun shops worden gebotteld? Dit is er zo eentje van mijn favoriete Lowlander. Deze Auchentoshan werd gestookt in 1992 en als single cask voor hen gebotteld door Signatory in die prachtige maar oh-zo-moeilijk-om-mee-te-schenken decanters van de Cask Strength Collection. Op mijn 50th birthday dinner in whisky restaurant De Cluysenaer stond deze in de line-up… en met reden!

Thomas Ewers bottelde wederom een vaatje Auchentoshan. Deze keer is het een refill sherry hogshead dat maar liefst 20 jaar lang sliep met mijn favoriete Lowland. Misschien is het niet politiek correct om deze woordkeuze te gebruiken in tijden van Murrygate… Hoe dan ook, het werd gebotteld op vatsterkte, zoals we van MoS gewend zijn. Ik proef deze op mijn 51^e verjaardag als kick off voor een week vol triple distilled reviews en ramblings. Vier mee!

PS. Blijkbaar liep er iets mis met de upload van deze video en stopt hij al na minder dan 5 minuten, nog voor de eigenlijke tasting begint. Ik krijg het echter niet opgelost. Mijn excuses daarvoor.

De online retailer The Whisky Barrel heeft een reeks malts uitgebracht onder eigen label in de reeks ‘Originals’ waarbij ze de verschillende stijlen van malts aan hun klanten willen voorstellen. In deze reeks verscheen vorig jaar ook deze jonge Ledaig – geturfde Tobermory, dus – afgevuld op vatsterkte na 11 jaar rijping op een first fill oloroso hogshead.