WhivieBlog

Onlangs gaf ik een unieke online masterclass waarin alle zes de officiële releases van deze gesloten distilleerderij de revue passeerden, van de 12-jarige in de Fauna & Flora reeks tot alle 5 Diageo Special Releases (20yo, 25yo, 28yo, 29yo, 30yo). Graag zet ik ze nog eens even allemaal op een rijtje, dus ga er even voor zitten en schenk jezelf ook iets lekkers uit.

De Whisky Jury heeft ons in het verleden al flink verwend met prachtige single cask releases. Voor zijn 14^e release selecteerde hij een first fill quarter cask dat op 9 februari 2018 werd afgevuld met spirit van Caol Ila. Het werd gebotteld op 10 februari 2021 en daarom met een vette knipoog ‘One Day Old’ gedoopt. Slechts 152 flessen waren beschikbaar aan de faire prijs van 49 EUR, maar ze vlogen sneller van het schap dan u met uw ogen kan knipperen. Ik prijs me gelukkig dat ik een fles te pakken kreeg.

Mijn makker Marcel Kip heeft als onafhankelijk bottelaar The Barrel Baron zijn tweede release uitgebracht die ik enkele weken voor het vat geselecteerd werd al eens mocht proeven. Het label ligt mooi in het verlengde van zijn eerste release, die ik ook erg goed vond. Deze moet niet onderdoen! Het betreft een single cask – een sherry butt, nota bene – waarop de spirit van Glenrothes iets meer dan een kwarteeuw gerust heeft.

Dit is nog maar mijn tweede ontmoeting met de jonge distilleerderij uit Londen en de eerste viel al best mee. Deze Oloroso Cask was één van de hoogtepunten van mijn online tasting ‘New Kids on the Block’ en in deze rambling kom je erachter hoe dat komt.

Asta Morris heeft eindelijk een nieuwe whisky uitgebracht, de eerste in 2021. En wat voor één! Maar liefst 31 jaar oud. En kijk, hij zit ook in een nieuw jasje. Deze Heritage is een Speyside malt waarvan de distilleerderij niet verklapt wordt. Maar als ik zeg dat ze zowat halverwege tussen het Mackessack Park en de Rothes Golf Club ligt, komt u er ongetwijfeld wel uit.

Chaos ligt qua benaming weer in het verlengde van wat North Star Spirits al deed met Spica, Vega en Sirius. Allemaal zijn het verwijzingen naar de sterrenhemel. Chaos is immers wat volgde na de Big Bang. In het geval van deze whisky gaat het om drie vaten Caol Ila. Twee PX hogshead die te slapen gelegd werden in 2010 en een refill hogshead dat neergelegd werd in 2009. Na vatting zijn ze samen goed voor 1200 flessen single malt op 50%.

We kennen WhiskySponge voornamelijk van de heerlijke satire op diens blog waar hij werkelijk de draak steekt met iedereen in de whiskywereld. Het kon niet uitblijven dat de sterke man achter het blog – de innemende Angus McRaild, waarvan ik trots ben dat ik hem tot mijn vrienden mag rekenen – zelf met whisky op de markt zou komen. En de labels zijn telkens een fantastische spotprent op zich. Of wat te denken van deze jonge Caol Ila, waarop Lord Sponge als Jedi een X-Wing Fighter aanvalt waar een zekere bebaarde Dave Bowman achter het stuur zit. Als u geen idee heeft waar dit over gaat, geen zorgen. Weet je het wel, dan doe je net als ik – zeker bij het lezen van de tasting notes op het ruglabel – wellicht een klein beetje in je broek van het lachen. Maar laat ons nu even focussen op de inhoud: een 9-jarige Caol Ila op vatsterkte.

The Nectar, Belgisch importeur, selecteerde dit zogenaamd Charred Wine Hogshead uit de stallen van Signatory nabij Pitlochry. Het werd in juni 2013 afgevuld met spirit van mijn favoriete Islay distilleerderij en gebotteld in september 2019. Deze jonge, krachtige Caol Ila is bijgevolg slechts 6 jaar oud. Het alcoholpercentage doet vermoeden dat ik best wat water bij de hand hou.

De Lindores Abbey Distillery kan natuurlijk genieten van de reputatie die de historische plek oproept, nl de abdij waarvan vermoed wordt dat het de spirituele thuis van whisky is, waar Friar John Cor in 1494 van King James IV opdracht kreeg ‘eight bols malt’ te stoken. In 2013 werd er een distilleerderij neergepoot, in 2017 liep de eerste spirit uit de stills en in de derde week van april belde DHL aan met mijn pakket met daarin mijn langverwachte Inaugural Release. Nummer 0701, een knipoog naar mijn verjaardag.

Darkness is een reeks van Master of Malt waarbij de whisky minstens drie maanden gefinisht werd in sherry octaafjes. In hun eigen woorden: ‘Hier is geen plaats voor subtiliteit, elegantie en voorkomen.’ De kleine octaaf vaten zorgen natuurlijk voor een grote invloed op de whisky. En laat ik dat nu maar meteen eens testen met mijn favoriete Lowlander, die eerst niet minder dan 26 jaar op een bourbonvat rijpte alvorens in zo’n klein sherryvaatje te mogen overwinteren.

De Glasgow Distillery Company werd opgericht in 2014 en bevindt zich zo’n anderhalve kilometer ten westen van het stadscentrum. Ze ontleent haar naam aan de in 1770 opgerichte Glasgow Distillery die nabij Dundashill actief was tot aan het begin van de twintigste eeuw. Terwijl hun single malt lag te rijpen creëerden ze cash flow door de verkoop van elders aangekochte single malts die ze onder de banner Prometheus lanceerde, maar ook met de productie van hun Makar Gin, G52 Vodka, Banditti Club Rum en Malt Riot Blended Malt. Maar ondertussen is hij klaar, hun eigen Glasgow 1770 single malt. Hun eerste release is driemaal gedistilleerd.

Wat? Yup. Deze Pure Malt uit de jaren ’70 van de vorige eeuw kwam als Glentoshan op de markt in…  Italië. Glen Grant was daar de meest populaire malt – en nog steeds erg in trek – dus besloot toenmalig eigenaar Eadie Cairns om mijn geliefde Auchentoshan op de Italiaanse markt te gooien met ‘Glen’ in de naam. En het sloeg aan. De Glentoshan verkocht best goed. Onlangs werden een aantal cases gevonden in een Italiaanse kelder en daarvan kon ik maar liefst 6 flessen op de kop tikken. Maar is dat spul überhaupt nog drinkbaar? De screwcap zal alvast goed vast, de taxzegels waren in perfecte staat en het vulniveau was nog origineel. Erg goed bewaard, dus ik heb er goeie hoop op.

Big T is een blend met Tomatin als fingerprint malt. Vandaag zet ik een release van de 1960s tegenover een meer recente. Het zal u niet verbazen dat ze erg verschillend zijn.

In februari 2019 proefde ik deze whisky toen hij nog geen whisky genoemd mocht worden. Het vat was immers pas afgevuld in november 2017. Het zou dus ten vroegste in november 2020 die naam waardig zijn. Tom Haseldonckx, de eigenaar van dit Private Cask #540, nam het zekere voor het onzekere – lees: Brexit-perikelen – en liet het vat bottelen en verschepen. Het is dus noodgedwongen, zeg maar, een jongeling. Maar dat moet ons niet tegenhouden hier van te genieten, lijkt me. Ik hou alvast wat water bij de hand, want het zit wel op vatsterkte.

De eerste officiële release van de in 2017 op Skye opgestarte Torabhaig distilleerderij was in een oogwenk uitverkocht. Net als heel wat nieuwe releases van de afgelopen twee jaar gaat het nochtans wederom om erg jong spul, net wettelijk de naam whisky waardig. Maar we hebben al gemerkt dat dit geen probleem hoeft te zijn.

Het enige mogelijke probleem waar de nieuwe Torabhaig mee geconfronteerd kan worden is de onontkoombare vergelijking met Talisker. Laten we nu even niet in die val trappen en de whisky waarderen op eigen merites, wat zeg je daarvan?

Prima Vinum uit Lommel selecteerde bij Douglas Laing een sherry butt dat in 2007 te slapen werd gelegd, gevuld met spirit van de minder bekende Miltonduff distilleerderij. In augustus vorig jaar liet hij het speciaal voor zijn shop bottelen.

Eén van mijn whiskyvrienden uit Nederland, Marcel Kip, heeft zijn eerste botteling uit, en wat voor één! Ik had het genoegen deze in avant-première te mogen proeven en heb daar geen spijt van. Ook niet van het feit dat ik twee flesjes op de kop kon tikken. Want het is een erg mooie dram.

Ik heb al heel wat a’bunadh geproefd, maar onlangs kreeg ik deze fles te pakken van Batch #66. De koper was er niet tuk op en vroeg me of ik ‘m niet wilde overnemen. Awel, met plezier, en zo geschiedde dat dit sherrymonster mijn dag kwam opleuken.

Eén van de speciale releases van Johnnie Walker ter ere van hun 200^e verjaardag in 2020 was deze Celebratory Blend, geïnspireerd op hun originele Old Highland Whisky. Wat blijkt? Hij is geweldig!

Er zijn maar een handjevol private casks bij Kilchoman gebotteld die de mooie leeftijd van 13 jaar al hebben bereikt. Dit bourbon barrel werd gebotteld voor Max & Julia. Die namen zeggen u weinig, mij iets meer. Ik kocht meteen vier flessen. Da’s durven, hé. Nou, ja en nee. Ik ken de eigenaar van het vat en die kent wel één en ander van whisky (een gracieus understatement, als zeg ik het zelf), dus ik was er erg gerust in. En wat blijkt? Hij is niet goed. Hij is zelfs niet geweldig. Hij is outstanding!