WhivieBlog

De Corryvreckan van Ardbeg is genoemd naar ’s werelds tweede grootste draaikolk, gelegen in de zee te noorden van Islay. Het is een standaardbotteling van Ardbeg, ten allen tijde beschikbaar. En hoewel er wat batch variatie is, zijn ze stuk voor stuk erg goed. Ik proef een release uit 2009. De Ardbeg Corryvreckan wordt steevast gebotteld op 57.1% ABV en bevat whisky die op Franse wijnvaten rijpte.

Hunter Laing & Co, het bedrijf achter de nieuwe Ardnahoe Distillery op Islay, sprong in 2019 mee op de Feis Ile kar met de release van deze single malt die luistert naar de naam Scarabus. Weet dat er op Islay een Scarrabus (met dubbele ‘r’) boerderij bestaat vlakbij Bridgend.  Uit geschriften blijkt zelfs dat er tussen 1817 en 1818 een pot still zou gestaan hebben, maar die blijkt nooit operationeel te zijn geweest. Dat geeft ons nog steeds geen enkele hint over de inhoud van deze fles, natuurlijk. Maar dat ze er goed uitziet, daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn, denk ik.

Tormore is een distilleerderij die niet vaak op mijn radar verschijnt, maar dankzij een vriend uit Nederland kon ik de hand leggen op een mooie 24-jarige die speciaal voor Van Zuylen – een bekende slijterij nabij Den Haag – werd gebotteld. En wat een mooie Tormore, inderdaad. Bijna zo mooi als het geklasseerde gebouw van de distilleerderij zelve!

Goh, da’s echt al wel een gouwe ouwe, gebotteld in de ouwerwetse dumpy flesjes die Signatory vorige eeuw gebruikte. Gestookt in 1988 (het jaar waarin ondergetekende zijn rijbewijs haalde) en gebotteld in 1998. De malt rijpte 9 jaar op een sherry vat en zit ondertussen dus al meer dan dubbel zo lang in de fles.

Ik ben al langer fan van de bottelingen van BYOB-C (spreek uit ‘biopsy’). Naast hun eerste reeks ‘Lads of Lobland’ en de nog lopende tweede reeks ‘Mobsters on Mopeds’, hebben ze ook al een paar ‘one-offs’ gebotteld. Ik denk maar aan hun Mortlach 2002 ‘Visit Lobland’ of hun Strathearn 2015 op PX vat. Ziehier hun derde specialleke, een Secret Speyside single malt van 25 jaar oud, waarbij BYOB-C niet langer Bring Your Own Bottle Club betekent, maar Build Your Own Bearded Commando, met een geweldig origineel label met daarop een GI Joe figuurtje van eigen bodem.

Deze fles van Malts of Scotland heet ‘Images of Tomintoul – Carrbridge Packhorse Bridge’, wat je ongetwijfeld op het verkeerde been zet. De Tomintoul Distillery ligt natuurlijk wel in de buurt, maar op zo’n 40 kilometer. Dichterbij, op zo’n 22 kilometer, vind je de Balmenach distilleerderij en daar komt volgens mij deze malt vandaan!

‘Hey, Mark, ik heb een Blair Athol bij. Ik vroeg me af of je deze al geproefd hebt.’ Ik beken, met meer dan 4500 whisky’s op mijn palmares weet ik zulks niet van buiten. ‘Ik zou eens moeten kijken op mijn website,’ zeg ik. ‘Daar staat hij niet op,’ verklaart Benny, die de fles verwachtingsvol met nog een flinke rest voor mijn neus houdt. ‘Dan heb ik ‘m nog niet geproefd,’ neem ik de fles in dank af. Dat restje gaan we nu baas maken en ons palmares aanvullen.

Wat mij betreft had deze Glenfiddich Grand Cru gerust als 5^e gelanceerd kunnen worden in de zogenaamde Experimental Series, want deze Glenfiddich kreeg – na een rijping op bourbon- en sherryvaten – nog een 4 maanden durende finish op first fill en second fill wijnvaten die gebruikt werden voor de fermentatie van wijn die uiteindelijk champagne zou worden. Maar neen, deze Grand Cru wordt de eerste in een nieuwe ‘Grand’ reeks, waarvan de tweede en derde expressie in 2020 worden verwacht.

Voor de derde release in Glenfiddich’s Experimental Series – de Winter Storm – liepen de fans echt storm (zag u wat ik daar deed?). In een mum van tijd was de eerste batch uitverkocht. Een tweede en derde batch volgden dan ook. Wat deze Winter Storm zo bijzonder maakt is het feit dat deze Glenfiddich na 21 jaar op bourbonvat een finish kreeg van drie maanden op vaten waar voorheen ijswijn rijpte. Peller Estates uit het Canadese Niagara-on-the-Lakes (inderdaad, nabij de beroemde watervallen) plukt de druiven voor haar wijnen bij -10°C en maanlicht.

Dat is geen folklore, maar een bewuste keuze, omdat de druiven dan van nature de hoogste concentratie aan suikers hebben. De Glenfiddich 21 mag drie maanden lang in zulke vaten overnachten om tot de subtiele single malt te komen die zo populair geworden is.

Distilleerderij: Onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt Whiskey 17 Year Old 2001/2019 Rolf Kaspar for Hotel Essener Hof, cask #3379, 221 bts
Kleur: licht goud
ABV: 55.9%

Fruitkauwgum

Begin 2019 werd deze 17-jarige Ierse whiskey – waarvan de afkomst geheim wordt gehouden – gebotteld door het Duitse Rolf Kaspar voor het Hotel Essener Hof in Essen, Duitsland. De bottelaar en het hotel werken vaker samen om tastings te geven van zowel whisky als gin en andere distillaten.

De neus prikkelt een beetje, maar offreert wel onmiddellijk erg snoeperige en tropische fruit toetsen. Ik lijk te ruiken aan een potje roomijs met mango- en kiwismaak, overgoten met een siroop van ananas en perzik. Na enkele ogenblikken verschijnt er nog een grassige toets en iets van noten. Zalig zomers.

Op smaak komt al dat tropische fruit direct terug, zij het wel in erg snoeperige, bijna kauwgumachtige vorm. Hij kan de tropische, fruitige belofte van de neus niet helemaal waarmaken. Dat neemt niet weg dat dit erg aangenaam is. Op het randje van guimauve, maar jammer genoeg net niet. Wel een pittig pepertje om één en ander wat punch te geven.

Hoewel neus en smaak erg goed meevallen, is de finish een tikkeltje te bitter en te droog om top te zijn.

De gasten van het 4-sterren Essener Hof mogen zich gelukkig prijzen dat dit op het schap staat. Erg leuke Ierse single cask whiskey aan een mooie prijs. Je kan hem vandaag de dag nog vinden voor zo’n 100 EUR.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De Ierse West Cork Distillery Company werd opgericht in 2003, maar de eerste jaren stookten ze in een klein bijgebouw met twee kleine stills die ze van een Zwitserse schnappsfabrikant hadden overgenomen. Sinds 2014 zitten ze in een veel groter gebouw in Skibbereen. Deze 12 Year Old Port Cask kreeg een rijping op bourbonvaten alvorens nog enkele maanden op portvaten door te brengen.

Zo’n 70% van wat bij Cardhu wordt geproduceerd, gaat in de bekende Johnnie Walker blends. De overige 30% wordt vermarkt als single malt. We proeven de 18-jarige, die erg populair blijkt in Frankrijk, Portugal, Spanje en Griekenland. Dat heeft alles met het warme klimaat aldaar te maken, waar deze fruitige Speysider mooi tot zijn recht komt.

Voor het eerst in de geschiedenis kon je bij Clynelish een handgevuld flesje halen tijdens het Highland Whisky Festival 2019. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Clynelish dit jaar zijn 200^e verjaardag vierde. De originele Clynelish werd immers opgericht in 1819. Ze waren dan ook redelijk snel uitverkocht, maar ik had een kennis ter plaatse die me een flesje kon scoren. Hoera! Wat is die whisky community toch geweldig.

Tegelijk met deze werd ook een 20-jarige uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

Ter ere van de 200^e verjaardag bracht Clynelish deze exclusieve botteling uit, die samengesteld werd met slechts een klein aantal sherryvaten die daarvoor speciaal aan de kant werden gelegd in 1996. Ik hoef u niet te vertellen dat deze erg vlotjes van de hand ging – hoewel hij enkel op de distilleerderij zelf te koop werd aangeboden – ondanks het prijskaartje van 350 pond. Vandaag de dag betaal je daarvoor het dubbele tot zelfs het drievoudige. Tja. Gelukkig heb ik via-via een fles aan de originele prijs te pakken gekregen. Smullen, maar!

Tegelijk met deze werd ook een 10-jarig single cask ‘hand-filled’ uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

Een leuk weetje: in 1811 werd de Port Dundas Distillery opgericht door Daniel MacFarlane en in 1813 richtte Brown, Goulier & Co een tweede distilleerderij op – op hetzelfde industrieterrein ten noorden van Glasgow – en noemde haar… ook Port Dundas Distillery! Dat zou vandaag de dag niet meer kunnen, natuurlijk. In 1865 werden ze samengevoegd en in 2009 ging ze dicht. We proeven een grain uit 1995 op vatsterkte, gebotteld door het Nederlandse van Wees onder hun The Ultimate label.

De Speyside Distillery is een beetje een nobele onbekende. Flink wat van de productie gaat in blends, vooral in Azië. Daarnaast maakten ze tot voor kort ook de Beinn Dhu, Black Burn, Cu Dubh, Drumguish en Glentromie whisky. De Speyside malt werd herdoopt tot Spey en blijkt vooral in Taiwan erg gegeerd. Ik proef vandaag de Spey Fumare: geturfd, dus.

Voor zover ik weet is het de eerste en voorlopig enige officiële geturfde versie van deze lichte Speysider.

Deze Mortlach Six Kingdoms is het sluitstuk van de befaamde (beruchte?) Game of Thrones reeks, die naast 9 single malts ook uit drie Johnnie Walker blends bestaat. Bij de zogenaamde whisky aficionados krijgt deze maar weinig liefde en wordt hij uitgespuwd als de volgende marketingtruc om de tweede batch van de GOT malts kracht bij te zetten (want de eerste werd gewoon opgeslokt door de verzamelaars, waardoor Diageo’s strategie van een jong, nieuw publiek aan te trekken mislukte). Hij werd gefinished op ex-bourbon vaten, wat betekent dat ze hem eigenlijk wat ‘verzacht’ hebben om hem voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik ben alvast aangenaam verrast met zowel de prijszetting als het alcoholpercentage. Nu de hamvraag (bewuste woordkeuze): is hij ook lekker?

Het International Malt Whisky Festival Gent brengt elk jaar een unieke festivalbotteling op de markt. Voor dit jaar ging het om een single cask Auchroisk 2002, waarvan 246 flessen werden uitgebracht. Hij werd gebotteld door Edition Spirits, een bedrijf dat ondertussen is opgegaan in Hunter Laing (het waren immers de zonen die hun eigen weg wilden gaan, maar papa lijfde ze weer in).

Auchroisk (spreek uit ‘o-thrusjk’) is een erg jonge distilleerderij, pas opgericht in 1974. Het is een werkpaard voor de blenders en komt als single malt amper op de markt. Dit is een single cask, enkele jaren geleden verschenen in de bekende Old Malt Cask serie van Hunter Laing. Beetje jong voor een Old Malt Cask, niet? Enfin.

Naast de populaire Vega, een blended malt waarvan al 6 releases op de markt werden gebracht, en de Spica, een blend waarvan er al twee op de markt zijn, komt North Star Spirits nu aanzetten met een spiksplinternieuwe Sirius. En om zijn entree niet te missen, bottelde Iain meteen een 31-jarige blended malt, waarvan alle malts gestookt werden in 1988 : Sirius!