WhivieBlog

De Ierse West Cork Distillery Company werd opgericht in 2003, maar de eerste jaren stookten ze in een klein bijgebouw met twee kleine stills die ze van een Zwitserse schnappsfabrikant hadden overgenomen. Sinds 2014 zitten ze in een veel groter gebouw in Skibbereen. Deze 12 Year Old Port Cask kreeg een rijping op bourbonvaten alvorens nog enkele maanden op portvaten door te brengen.

Zo’n 70% van wat bij Cardhu wordt geproduceerd, gaat in de bekende Johnnie Walker blends. De overige 30% wordt vermarkt als single malt. We proeven de 18-jarige, die erg populair blijkt in Frankrijk, Portugal, Spanje en Griekenland. Dat heeft alles met het warme klimaat aldaar te maken, waar deze fruitige Speysider mooi tot zijn recht komt.

Voor het eerst in de geschiedenis kon je bij Clynelish een handgevuld flesje halen tijdens het Highland Whisky Festival 2019. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Clynelish dit jaar zijn 200^e verjaardag vierde. De originele Clynelish werd immers opgericht in 1819. Ze waren dan ook redelijk snel uitverkocht, maar ik had een kennis ter plaatse die me een flesje kon scoren. Hoera! Wat is die whisky community toch geweldig.

Tegelijk met deze werd ook een 20-jarige uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

Ter ere van de 200^e verjaardag bracht Clynelish deze exclusieve botteling uit, die samengesteld werd met slechts een klein aantal sherryvaten die daarvoor speciaal aan de kant werden gelegd in 1996. Ik hoef u niet te vertellen dat deze erg vlotjes van de hand ging – hoewel hij enkel op de distilleerderij zelf te koop werd aangeboden – ondanks het prijskaartje van 350 pond. Vandaag de dag betaal je daarvoor het dubbele tot zelfs het drievoudige. Tja. Gelukkig heb ik via-via een fles aan de originele prijs te pakken gekregen. Smullen, maar!

Tegelijk met deze werd ook een 10-jarig single cask ‘hand-filled’ uitgebracht op exact hetzelfde alcoholpercentage. Dat kan geen toeval zijn.

Een leuk weetje: in 1811 werd de Port Dundas Distillery opgericht door Daniel MacFarlane en in 1813 richtte Brown, Goulier & Co een tweede distilleerderij op – op hetzelfde industrieterrein ten noorden van Glasgow – en noemde haar… ook Port Dundas Distillery! Dat zou vandaag de dag niet meer kunnen, natuurlijk. In 1865 werden ze samengevoegd en in 2009 ging ze dicht. We proeven een grain uit 1995 op vatsterkte, gebotteld door het Nederlandse van Wees onder hun The Ultimate label.

De Speyside Distillery is een beetje een nobele onbekende. Flink wat van de productie gaat in blends, vooral in Azië. Daarnaast maakten ze tot voor kort ook de Beinn Dhu, Black Burn, Cu Dubh, Drumguish en Glentromie whisky. De Speyside malt werd herdoopt tot Spey en blijkt vooral in Taiwan erg gegeerd. Ik proef vandaag de Spey Fumare: geturfd, dus.

Voor zover ik weet is het de eerste en voorlopig enige officiële geturfde versie van deze lichte Speysider.

Deze Mortlach Six Kingdoms is het sluitstuk van de befaamde (beruchte?) Game of Thrones reeks, die naast 9 single malts ook uit drie Johnnie Walker blends bestaat. Bij de zogenaamde whisky aficionados krijgt deze maar weinig liefde en wordt hij uitgespuwd als de volgende marketingtruc om de tweede batch van de GOT malts kracht bij te zetten (want de eerste werd gewoon opgeslokt door de verzamelaars, waardoor Diageo’s strategie van een jong, nieuw publiek aan te trekken mislukte). Hij werd gefinished op ex-bourbon vaten, wat betekent dat ze hem eigenlijk wat ‘verzacht’ hebben om hem voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik ben alvast aangenaam verrast met zowel de prijszetting als het alcoholpercentage. Nu de hamvraag (bewuste woordkeuze): is hij ook lekker?

Het International Malt Whisky Festival Gent brengt elk jaar een unieke festivalbotteling op de markt. Voor dit jaar ging het om een single cask Auchroisk 2002, waarvan 246 flessen werden uitgebracht. Hij werd gebotteld door Edition Spirits, een bedrijf dat ondertussen is opgegaan in Hunter Laing (het waren immers de zonen die hun eigen weg wilden gaan, maar papa lijfde ze weer in).

Auchroisk (spreek uit ‘o-thrusjk’) is een erg jonge distilleerderij, pas opgericht in 1974. Het is een werkpaard voor de blenders en komt als single malt amper op de markt. Dit is een single cask, enkele jaren geleden verschenen in de bekende Old Malt Cask serie van Hunter Laing. Beetje jong voor een Old Malt Cask, niet? Enfin.

Naast de populaire Vega, een blended malt waarvan al 6 releases op de markt werden gebracht, en de Spica, een blend waarvan er al twee op de markt zijn, komt North Star Spirits nu aanzetten met een spiksplinternieuwe Sirius. En om zijn entree niet te missen, bottelde Iain meteen een 31-jarige blended malt, waarvan alle malts gestookt werden in 1988 : Sirius!

Miltonduff is zo’n distilleerderij waar je niet veel van hoort. Er zijn amper officiële bottelingen. Het overgrote deel van de productie wordt gebruikt door de blenders, met Ballantine’s als bekendste. In mijn glas zit een Miltonduff uit 1981 die maar liefst 36 jaar op vat zat en gebotteld werd door de immer sympthieke Iain Croucher, de Glaswegian die enkele jaren geleden het nu bijzonder populaire North Star Spirits opstartte.

Je wordt maar één keer 50 en dat moet natuurlijk gepast gevierd worden. Als Toshan Man – notoir Auchentoshan verzamelaar en liefhebber – kon ik me natuurlijk geen gepaster geschenk bedenken dan mijn eigen officiële release! Ik kreeg van mijn geliefde distilleerderij drie vatstalen waaruit ik mijn eigen Toshan Man 50th Birthday Bottling mocht kiezen. En na lang proeven (nou ja, vier sessies) was mijn keuze gevallen op een uitzonderlijk vat uit de Bordeaux streek dat in 2010 werd afgevuld met de heerlijke triple distilled spirit. Na bijna 10 jaar rijping heeft hij nog steeds een heuse 61.8%.

En ja, ik liet er 50 flessen van afvullen!

Auchentoshan lanceerde in november 2019 een Amazon Exclusive met de release van hun Sauvignon Blanc Finish, een frisse nieuwe triple distilled Lowlander waarvan de doos trots vermeld ‘crafted to be enjoyed chilled’. Wait? What? Serieus? Ik ben er niet erg tuk op om whisky af te koelen (en heb daar ook niet al te beste ervaringen mee), dus was erg sceptisch. Maar begin december werden de flessen eindelijk geleverd en kon ik aan de slag.

En wat blijkt… hij is lekker, maar indien gekoeld is hij erg verrassend!

Speciaal voor het 100-jarige jubileum van de Nederlandse importeur De Monnik Dranken, selecteerde de distillery manager Robbie Hughes dit Glengoyne single cask uit 2005. Hij werd een dik jaar geleden voorgesteld, maar geraakte nu pas tot in Gentbrugge, dankzij mijn Hollandse gabber Manny.

Glen Elgin ligt, zoals de naam al aangeeft, net buiten de stad Elgin in de Speyside. De malt is, samen met Mannochmore en Glenlossie, een belangrijke component in de blend White Horse. Er zijn amper officiële bottelingen en de core range bestaat slechts uit een eerder saaie Glen Elgin 12 Year Old die voor minder dan 40 EUR te verkrijgen is. We proeven daarentegen een 13-jarige uit 2000, geselecteerd door Van Wees uit Nederland, maar gebotteld door Spirits of Scotland.

Weetje: dit is het ‘b-label’ van Gordon & Macphail, hoewel daar ook flink wat pareltjes onder gebotteld werden.

Het is alweer de vierde en laatste release in de Tribe Series van MMM – Mark & Manny’s Malts. Traditiegetrouw zoeken Manny en ik dan naar een rokerige whisky en dat is dit jaar niet anders, maar in tegenstelling tot wat u zou verwachten gaat het hier niet om een Islay of Island whisky. Neen, we vonden dit uitzonderlijke vat… in de Highlands.

We zijn verheugd dat we onze Tribes Series met zo’n mooi single cask kunnen afsluiten. Het was een jaar dat moeilijk te overtreffen zal zijn, maar de jacht op nieuwe vaten voor ons 5^e jaar is geopend.

Hallo daar, Talisker 41 Year Old Bodega Series. Het is de tweede release in een triptiek van sherry gefinishte malts van stocks uit 1978. Zo verscheen vorig jaar de Talisker 40 Year Old in de Bodega Series gefinished op Amontillado-vaten van de bodega Delgado Zuleta. Deze release is gefinisht op Manzanilla-vaten van dezelfde bodega en vormt meteen de oudste (en duurste) Talisker die al verscheen. Deel drie is wellicht voor 2020.

Met een prijskaartje van om en bij de 3.500 EUR (maar hij komt dan ook in een bijzonder mooie verpakking) is dit zeker geen whisky voor iedereen en da’s jammer. Want hij is goddelijk.

Auchentoshan heeft zopas twee nieuwe expressies gelanceerd in de duty free range. De American Oak Reserve op 40% werd samengesteld met enkel first fill bourbonvaten, terwijl de Dark Oak op 43% een vatting is van bourbonvaten, oloroso en PX sherrvaten. U zal begrijpen dat ik die uiteraard onmiddellijk wil proberen, de Toshan Man zijnde…

Telkens er bij Auchentoshan een nieuw vat wordt aangestoken voor de bezoekers, ben ik er als de kippen bij om mij enkele flessen te bestellen. Want ze zijn stuk voor stuk goed tot excellent. Dat neemt niet weg dat ik van dit vat, dat ondertussen alweer vervangen werd, geen open fles heb staan. Gelukkig is daar whiskygabber Anthony die tijdens een recent bezoek ook een flesje meebracht en me daar een erg gul sample van liet geworden.

Het is de Auchentoshan 2009 oloroso sherry cask #4389.

Op een blauwe maandag werd deze Halloween edition van Douglas Laing via sociale media aangekondigd en tegen dat ondergetekende van een dag noeste arbeid (yeah, right) thuiskwam en het bericht las, was deze Auchentoshan al lang uitverkocht. Dedju! Maar ‘geluk is voor aardige mensen’, zegt men wel eens en enkele dagen later liet Douglas Laing verstaan dat er toch nog een aantal flessen online zouden komen en deze keer was ik er wél als de kippen bij en kon me twee flessen bemachtigen. Oef!

Hij werd gestookt op 31 oktober 1996, vandaar… Halloween!