WhivieBlog

Ik ben stout door onmiddellijk te vermelden dat het hier om Clynelish gaat, want eigenlijk is het een ‘undisclosed’ malt. Maar ja… Als je hem dan Unleash The Cline noemt… Ik neem de verantwoordelijkheid geheel op mij. Het is alweer de 8^e release in de reeds Mobsters on Mopeds, die weer bijzonder gelimiteerd is. Slechts 53 flesjes. En fles 53 van de 53 staat te blinken in de kast, totdat ik heel die Mobster reeks in een online tasting smijt. YOLO.

De oudste bottelaar in Schotland is Gordon & Macphail. Ze vieren in 2020 hun 125-jarige bestaan. De Connoisseurs Choice is één van hun oudste en populairste ranges die ondertussen al flink wat gedaanteverwisselingen heeft ondergaan. Ik proef nog eentje uit de oude doos, een 12-jarige Craigellachie die begin jaren 1980s gebotteld werd. Op het label staat nog White Horse Distillers Ltd als eigenaar van de distillerderij vermeld. Peter Mackie is immers één van de oprichters. Deze fles is vandaag de dag totaal onvindbaar.

Via mijn gabber Manny kwam ik aan een flesrestje van deze sherry gerijpte Glengoyne. Ik zeg flesrestje, maar eigenlijk zit er nog meer dan een kwart in! Zou hij hem niet lekker gevonden hebben? Hij werd door Hart Brothers gebotteld als exclusief single cask voor de whiskyliefhebbers in Zwitserland.

Ik was echt wel tuk op de eerste release van Nc’nean. In die mate zelfs dat ik alle batches tot nu toe aanschafte om ze head-to-head te zetten in deze rambling. Maar ik ontdekte ook hun botanical spirit en barrel aged spirits en kon de drang niet weerstaan om hier wat cocktails mee te maken. In geheel eigen stijl, dat spreekt. Ga er voor zitten, relax en genieten maar!

Na de single cask release gebotteld voor China in 2017 (dat heel wat voeten in de aarde had om een fles tot in België te krijgen) is er in 2018 een single cask gebotteld voor Singapore. Hoe dat in België geraakt is, is te gek voor woorden. Nadat ik er achter gekomen was dat de fles bestond, plaatste ik een hulpkreet op Facebook. Keith Chong uit Singapore liet meteen weten dat hij wel kon helpen en Davide Romano – ja, de man van Valinch & Mallet waarmee ik al enkele jaren bevriend ben – liet verstaan dat hij naar Singapore ging vertrekken. Ik bracht beide samen en Davide speelde smokkelaar koerier om de fles naar Europa mee te brengen. Met het corona-debacle duurde het nog maanden voordat de fles ook effectief in mijn verzameling terecht kwam, maar het is uiteindelijk gelukt. Het betreft een Auchentoshan uit 1987 die maar liefst drie decennia lang op een sherry butt rijpe.

Malts of Scotland – de Duitse onafhankelijke bottelaar – heeft in zijn warehouse nog een prachtig sherry hogshead gevonden dat in 2000 werd gevuld met de triple distilled spirit van mijn favoriete
Lowlander. Deze Auchentoshan rijpte 18 jaar lang alvorens het vat nog 329 flessen op vatsterkte opleverde. Twee ervan kwamen mijn kant uit. Ik ben hier maar wat blij mee!

Deze Auchentoshan werd gestookt op 22 oktober 1997 en afgevuld door Signatory op 22 oktober 2018, dag op dag 21 jaar later. Het werd geselecteerd door de online whisky retailer The Whisky Barrel als exclusieve botteling. Die mocht uiteraard in de verzameling niet ontbreken, maar hij zag er tevens zo lekker uit, dat ik me twee flessen bestelde. Eentje daarvan ging open op mijn verjaardagstasting begin dit jaar.

La Maison du Whisky behoeft niet echt nog een introductie. Met de regelmaat van de klok selecteren zij ook vaten die dan exclusief voor hun shops worden gebotteld? Dit is er zo eentje van mijn favoriete Lowlander. Deze Auchentoshan werd gestookt in 1992 en als single cask voor hen gebotteld door Signatory in die prachtige maar oh-zo-moeilijk-om-mee-te-schenken decanters van de Cask Strength Collection. Op mijn 50th birthday dinner in whisky restaurant De Cluysenaer stond deze in de line-up… en met reden!

Thomas Ewers bottelde wederom een vaatje Auchentoshan. Deze keer is het een refill sherry hogshead dat maar liefst 20 jaar lang sliep met mijn favoriete Lowland. Misschien is het niet politiek correct om deze woordkeuze te gebruiken in tijden van Murrygate… Hoe dan ook, het werd gebotteld op vatsterkte, zoals we van MoS gewend zijn. Ik proef deze op mijn 51^e verjaardag als kick off voor een week vol triple distilled reviews en ramblings. Vier mee!

PS. Blijkbaar liep er iets mis met de upload van deze video en stopt hij al na minder dan 5 minuten, nog voor de eigenlijke tasting begint. Ik krijg het echter niet opgelost. Mijn excuses daarvoor.

De online retailer The Whisky Barrel heeft een reeks malts uitgebracht onder eigen label in de reeks ‘Originals’ waarbij ze de verschillende stijlen van malts aan hun klanten willen voorstellen. In deze reeks verscheen vorig jaar ook deze jonge Ledaig – geturfde Tobermory, dus – afgevuld op vatsterkte na 11 jaar rijping op een first fill oloroso hogshead.

Een distillery exclusive heeft altijd wel een streepje voor bij mij. Immers, als hij enkel en alleen op de distilleerderij verkrijgbaar is, dan moet het toch een bijzonder malt zijn, niet? Van deze Tobermory werden slechts 990 flessen afgevuld, nadat hij 17 jaar had gerijpt. De laatste maanden bracht hij door op een Madeira vat. Dat is een versterkte wijn van het gelijknamige Portugese eiland voor de Afrikaanse kust.

De onafhankelijke bottelaar Wilson & Morgan bottelde dit second fill oloroso sherry butt #5043 zo’n 6 jaar geleden. Ik zet hem met veel plezier tegenover zustervat #5013 dat dit jaar werd afgevuld door The Whisky Mercenary & Kintra. Deze laatste rijpte vijf jaar langer, maar het alcoholpercentage is nagenoeg gelijk.

Casqueteers is een gezelschap whiskyliefhebbers die met de regelmaat van de klok een vat aanschaffen waar je op kan inschrijven (zo heb ik zelf ook een paar deeltjes op mijn naam staan en wacht ik geduldig op botteling). Onlangs hebben ze een single cask Ledaig uit 1993 gebotteld, wat hem de mooie leeftijd van 26 jaar geeft. Vat#243 werd te slapen gelegd op 5 maart 1993 en gebotteld op 10 september 2019.

Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat Rosebank voor velen in de top vijf van gesloten distilleerderijen staat. Deze King of the Lowlands sloot de deur in 1993 en het zag er lang naar uit dat ze nooit zou heropenen. Totdat Ian MacLeod in 2017 aankondigde dat ze de distilleerderij zouden heropenen. De werken zijn ondertussen volop aan de gang en in de aanloop van de heropening lanceren ze af en toe wat van de oude stocks die ze van Diageo overgenomen hebben. Deze rijpte maar liefst 30 jaar en wordt toepasselijk Release One genoemd.

Zolang de pandemie ons in de ban houdt, zal ik online whisky tastings blijven organiseren. Mijn zogenaamde WhisQy Masterclasses. WhisQy met de Q van Quarantaine, natuurlijk. Ze kennen veel bijval, wat me blij maakt, want op die manier kunnen we dan toch nog samen het glas heffen. Op de zesde editie van WhisQy presenteerde ik een line-up van Talisker en deze Distillery Exclusive uit 2017 stond daar ook tussen. Er werden 6.000 flessen van dit goedje op de markt gebracht en het label verklapt ons nog hetvolgende: ‘First matured in refill oak casks, then specially charred American Oak hogsheads, before finally maturing in old European Oak puncheons’.

Amper drie maand geleden proefde ik nog de Distillers Edition van 2007, gebotteld in 2017. Maar onlangs presenteerde ik deze versie uit 2009, gebotteld in 2019, in mijn eigen online tasting WhisQy (Whisky in Quarantaine) Editie #5: ‘Talisker Treats’. Zoals steeds wordt de Talisker Distillers Edition dubbel gerijpt op Amoroso sherryvaten.

De whiskyclub van het jaar 2020, McShelfie, bottelde – samen met een hele resem collega’s, waaronder de Bonding Dram waar ik mijn flessen kocht – deze 10-jarige Ballechin die op een sherryvat gerijpt heeft. En inderdaad, het is wederom zo’n geweldige geturfde en gesherriede malt van de Edradour distillery.

Een octaaf is een kleiner type vat dat de spirit de mogelijkheid geeft om meer contact met het hout te hebben en dus sneller te rijpen. Deze Caol Ila uit 2007 had het genoegen een vat van sherry wood te kussen en werd op vatsterkte op de markt gebracht. Hij werd gebotteld door Duncan Taylor in hun bekende reeks The Octave, exclusief voor de Belgische shop Wine4You.

Peat’s Beast is niet bepaald de meest bekende whisky op de markt, maar toch is hij best interessant. Het is immers een Islay single malt, weliswaar van een niet nader genoemde distilleerderij. De Peat’s Beast 25 Year Old is een gelimiteerde editie. Mocht ik een gokje mogen wagen, zou ik durven zeggen dat het een Bowmore is. Maar geloof me niet op mijn woord.

Wederom een eerste release van een nieuwe distilleerderij, altijd iets om naar uit te kijken. In dit geval een Ardnamurchan en zij hebben wel degelijk gewacht tot hun whisky vijf jaar oud was. Deze is een vatting van 53 vaten: 65% voormalige bourbonvaten en 35% oloroso en PX sherry vaten.