Het weekend van 9 en 10 november was weer de absolute hoogmis van de whisky en andere spirits in hartje Brussel. Spirits in the Sky is en blijft bij uitstek mijn favoriete whiskyfestival om de simpele reden dat er een ongezien groot aanbod is, de sfeer steeds bijzonder gemoedelijk en de Masterclasses onovertroffen.
Traditiegetrouw trok een delegatie van Whivie (Ilse, Niek en Mark) op zondag naar het Thon hotel voor deze editie. Maar in tegenstelling tot andere jaren hadden we nu een Masterclass gekozen waarmee de dag begon, namelijk ‘When Whisky Meets Sherry’, kundig gepresenteerd door de onnavolgbare Stewart Buchanan van BenRiach en een bijzonder sypathieke verschijning van het sherryhuis Valdespino genaamd Pilar Garcia.
En het bleek een schot in de roos, want we kregen een ongemeen lekkere line-up voorgeschoteld waarbij we drie bijzonder verschillende maar lekkere sherry te proeven kregen en vier whisky’s.
Uiteraard was er een link tussen de sherry en de whisky. Doh. Dit waren de sherry’s die we aan de lippen mochten zetten, terwijl Pilar in haar met Spaans doorspekte accent de nodige uitleg verschafte.
Valdespino Fino Inocente, 15%
Heerlijk en fijn Fino op appeltjes, kastanjes en amandelen. Dit gaat Dearly Beloved zeker lekker vinden.
Valdespino Oloroso Don Gonzalo, 21%
Donkerzoet met een zilt randje op walnoten en cacao met een droge afdronk.
Valdespino Pedro Ximenez El Candado, 17%
Dit is letterlijk een vloeibaar dessert. Je kan er je lepel in rechtzetten, hoor. Koffie, rozijnen, oxo. En mierzoet natuurlijk, want zo’n 420 gram suiker per liter. Hoestsiroop in het kwadraat.
Om te zeggen dat de whisky’s lekker waren zou hen oneer aandoen. Ze waren uitstekend. Of wat dacht u van deze pareltjes die Stewart had meegebracht uit het ‘archief’?
Glenglassaugh 39 Year Old 1972/2012 The Massandra Connection, 53.3%, 328 bts
Dit is een ‘Sherry Style Finish’, want Massandra komt immers uit de Krim en niet uit de Spaanse zogenaamde Sherry Triangle. Geraffineerd, zoet, crisp en flink gepeperd en een absolute topper. Indrukwekkend en meteen het lekkerste wat ik heel de dag geproefd heb. Niets ging daar nog over.
BenRiach 35 Year Old 1975/2011 Single Sherry Hogshead #7227, 51.0%, 236 bts
Deze elegante BenRiach liep over van het tropische fruit met een verfijnde afdronk. Indrukwekkend, hoor.
BenRiach 33 Year Old 1977/2010 Single Cask #1033 PX Finish, 52.2%, 331 bts
Deze vond ik net iets moeilijker op de neus. Er zat een tikkeltje sulfer op de neus, hoewel dat gelukkig snel vervloog om plaats te maken voor een weergaloze malt.
GlenDronach 28 Year Old 1990/2019 Single PX Puncheon #7905, 51.7%, 660 bts
Deze komt uit de nieuwste batch, heeft wat oxo op de neus naast donkerzoet fruit en groene kruiden. Noten, appelmoes, warm en uitnodigend. Wederom een geweldige vatkeuze.
Aan het einde van deze Masterclass had ik even goed naar huis kunnen trekken. Mijn dag kon al niet meer stuk en het leek met quasi onmogelijk om hier nog iets tegenover te zetten. Maar goed, zo onnozel zijn we nu ook weer niet (voorzet voor open doel?). En we proefden echt nog wel lekker spul, hoor.
Zo kon ik bijvoorbeeld een distillery cask van Auchentoshan proeven dat vorig jaar aan mijn aandacht was ontsnapt. De Auchentoshan Distillery Only Oloroso Sherry Cask #4447 op 59.9% is wederom zo’n geweldige klepper. Machtige Toshan.
Ik was ook erg aangenaam verrast met de nieuwe Glenfiddich 23 Year Old Grand Cru, hoewel ik hem wel erg duur vind. Kevin Madden, vertegenwoordiger van West Cork liet me enkele leuke Ieren proeven, waaronder de West Cork Black Cask en bij Cinoco werd ik bijna verplicht om de releases van het Belgische Braeckman te proeven. Ik vond ze lang niet allemaal goed, maar de Braeckman 10 Year Old Single Grain Oloroso Cask Finish kon me zeker bekoren, ondanks zijn bijzonder hoog ABV.
De geheime bottelingen van The Nectar (met een prachtig label) waren stuk voor stuk pareltjes. Mijn voorkeur ging uit naar die met het groene label: The Nectar Secret Speyside. Wat een knaller! Bij de jongens van Diageo was het een blij weerzien met de Collectivum XVIII, de Clynelish Select Reserve ui de Diageo Special Releases van 2015 en de Pittyvaich 28 Year Old 1989 uit dezelfde reeks, maar dan van 2018.
De Macallan Edition No 5 stelde niet teleur en ook van de Highland Park 10 Year Old 2008 for Spirits in the Sky was ik onder de indruk.
Bij Wemyss proefde ik eerst de Treacle Chest, maar werd daarna overdonderd met de Bowmore 24 Year Old 1992 Citrus Sizzle.
Ik had hoge verwachtingen van de Auchentoshan 26 Year Old 1993 Infrequent Flyers van Alistair Walker (zoon van whiskylegende Billy Walker), maar deze kon me helaas niet helemaal overtuigen. Wat ik dan weer wel leuk vond was de Isle of Jura 13 Year Old 2006 Two-One-Two en de Kilkerran 12 Year Old. En de nieuwe Arran 21 Year Old 1998 Sherry Hogshead #778 for The Nectar is er weer eentje voor de goden. Wat een snoepje!
Ik eindige mijn toertje niet met een whisky, maar met enkel rums van Barceló. Ze konden me alle drie bekoren, moet ik zeggen. De Barcelò Imperial, de Barcelò Imperial Onyx en de Barcelò Imperial Premium Blend 30th Anniversary waren stuk voor stuk heerlijk.
Maar u begrijpt dat het palate zulk geweld niet perfect aankan, dus nam ik nog een heleboel samples mee naar huis om in de komende weken/maanden in alle sereniteit te (her)proeven. U mag zich dus nog aan flink wat tasting notes verwachten op het blog.
Aan alle vrienden en kennissen die ik mocht tegen het lijf lopen: het was weer tof u te zien. Aan wie ik gemist heb… het lag wellicht niet aan mij. En aan Mario en zijn team (inclusief de vrijwilligers van The Finest Notes): chapeau. U deed het weer.
En dat is precies waarom Spirits in the Sky mijn favoriete festival in this galaxy en omstreken blijft.
Tot volgend jaar!
May the Malt be with you!
