WhivieBlog

Maar liefst 23 vaten van Cambus 1991 heeft onafhankelijk bottelaar Signatory Vintage in de afgelopen jaren gebotteld in hun bekende Cask Strength Collection – u weet wel, met die prachtige, maar onhandige decanters. Dit is eentje van de meer recentere, namelijk uit 2022, afkomstig van een refill sherry butt dat maar liefst 454 flessen op vatsterkte opleverde. Ik kreeg een flinke flesrest cadeau van mijn brother in drams Manny.

David Stirk publiceerde een zeer leuk en informatief boek getiteld ‘Independent Scotch – The History of Independent Bottlers’ dankzij de hulp van Crowdfunding. Als je het project financieel steunde kreeg je niet alleen een gesigneerde kopie van de eerste druk, maar meteen ook deze fles. Ik was één van de vele supporters en kon dus een fles aan mijn barkast toevoegen. Het betreft een single grain uit Edinburgh van maar liefst 26 jaar oud, gerijpt op een refill sherryvat.

Min Morsa is Zweeds voor ‘mijn moeder’ en gaat eigenlijk gepaard met een triest verhaal. Mijn goeie vriend Dominic verloor op 2 juni 2023 zijn moeder in een verkeersongeval. Ze was geboren in 1946. Op de dag van het tragische ongeval werd zijn broer Frédéric net 46 jaar oud. Vandaar het aantal flessen dat gebotteld werd van deze malt, die een eerbetoon vormt aan Mama. Het label, vol symboliek, is prachtig. De inhoud van de fles is op z’n zachts gezegd apart, want het is een jonge malt uit Israël die rijpte op een Orange Wine Cask – de eerste in zijn soort op vatsterkte. Ik nam de fles mee naar New York.

Royal Salute werd destijds gecreëerd om de kroning van Elizabeth II te vieren. Het is een verwijzing naar de ceremoniële kanonschoten die vanaf de Tower of London worden afgevuurd. Er zijn al verschillende versies van de Royal Salute op de markt gekomen. Voor deze speciale editie ‘The Peated Blend’ werd tevens gebruik gemaakt van malts die niet langer geproduceerd worden, namelijk Imperial en Caperdonich.

Bottelingen van de Thompson Brothers, die tevens de eigenaren zijn van de Dornoch distilleerderij, zijn in een mum van tijd uitverkocht. Ik voelde me dus erg gelukkig dat ik een paar van deze flessen van Auchentoshan aan mijn collectie kon toevoegen. Het is een vatting van twee refill barrels van mijn favoriete drievoudig gedistilleerde drankje, die 321 flessen op vatsterkte opleverde. Laten we eens kijken of deze Toshan 1998 lekker is.

U weet ongetwijfeld dat ik bekend sta als de Toshan Man, grote liefhebber en verzamelaar van de Lowland triple distilled malt Auchentoshan, opgericht in 1823. Op 3 september 2023 vierde Auchentoshan haar 200-jarige bestaan op de distilleerderij met cocktails, foodtrucks, lokale musikanten, single malt (doh!) en – de kers op de taart – de release van een speciale 25 Year Old voor de gelegenheid. Het spreekt voor zich dat ik daarbij was… dit is mijn verslag. En het is geen toeval dat dit Rambling 500 is! Oh, voordat we het vergeten… ik bezocht ook de Glenkinchie Distillery, de Clydeside Distillery, de Port of Leith Distillery en de Johnnie Walker Experience.

Macduff is een minder bekende distilleerderij omdat het overgrote deel van hun productie naar de blenders gaat, met name naar William Lawson’s. Ze vermarkten hun single malt onder de naam The Deveron, genoemd naar de nabijgelegen rivier. Maar ik heb het geluk een 14 jarige uit 2008 aan de lippen te zetten, gebotteld op vatsterkte door het Belgische Liquid Art.

Als er ‘Unnamed Orkney’ op het label staat, weten we allemaal wat er in de fles zit – en het is geen Scapa. In dit geval gaat het om een malt uit 2006 die 16 jaar lang rijpte op een sherryvat en dan gebotteld werd door het Nederlandse van Wees in hun bekende reeks The Ultimate. Een beetje een vreemde neus, maar heerlijk op de tong.

Ik ben net terug van een citytrip naar Ierland’s hoofdstad Dublin, waar ik alle distilleerderijen heb bezocht: Pearse Lyons, Teeling, Dublin Liberties, Roe & Co en Jameson. Het hoeft geen betoog dat dit een hele resem mooie herinneringen opleverde. Geniet van deze tour in mijn 15 minuten durende Rambling.

Nc’nean heeft net de nieuwe ‘zomerwhisky’ uitgebracht: Huntress. En deze keer gaven ze de malt de toepasselijke naam ‘Woodland Candy’ mee. De whisky werd geproduceerd met niet minder dan 4 verschillende gistsoorten, inclusief die normaliter gebruikt wordt voor het maken van rode en witte wijn, wat resulteerde in een malt met flink wat toetsen van rood fruit. Ik ben fan!

Het kon niet uitblijven dat Lindores een release op de markt zou brengen onder het label van Friar John Cor, natuurlijk – de monnik van de Lindores Abbey van wie wordt beweerd dat hij de eerste whisky stookte (of wat daar toen voor moest doorgaan) in 1494. Het werd deze Cask Strength Congregation Chapter I – op een heuse 60.2% – waarvan de vatting werd samengesteld met jonge single malt uit de drie klassieke vattypen bij Lindores (bourbon, sherry, STR wijnvaten) én Monbazillac. Die laatste is een zoete Franse wijn uit Bergerac (Zuid-Frankrijk) gemaakt van de Semillon-druif.

Onlangs kwam mijn Amerikaanse vriend John nog eens langs. En wederom had hij een flesje bij dat ik nog niet eerder had gezien, laat staan geproefd. Uit Virginia nog wel. De Virginia Distillery ligt aan de voet van de befaamde Blue Ridge Mountains. Maar toen ik het label las, keek ik toch even op, want hier staat zeer duidelijk vermeld: ‘A marriage of Scotch malt whisky and American whisky finished in port wine casks’. Dit is dus eigenlijk een blended malt, want ook de Amerikaanse whisky is 100% single malt. Ik noem het een hybride, akkoord? En je moet weten dat de Amerikaan in de mix 5 jaar rijpte en dat het geheel na huwen nog 12 maanden op portovaten gefinisht werd. De whisky heeft op de World Whisky Awards de titel Best American Blended Malt 5 years and running in de wacht gesleept in 2017, 2018, 2019, 2020 en 2021! Ik vraag me wel af hoeveel inzendingen er voor die categorie waren. Maar genoeg gezeverd, ploppen die fles!

Hoewel Rittenhouse eigenlijk een stijl van roggewhiskey uit Pennsylvania is (Philadelphia, om precies te zijn), wordt hij gestookt bij Heaven Hill, die het merk decennia geleden overnam. De mashbill bestaat voor 51% uit rogge, 37% maïs en de overige 12% is gemoute gerst. Merk op dat hij op het label trots ‘Bottled-in-Bond’ vermeldt. Dat betekent dat het een whiskey betreft van één bepaald seizoen, één distilleerderij, minstens 4 jaar gerijpt heeft in een warehouse dat onder toezicht staat van de overheid en bovendien gebotteld werd op exact 100 Proof (50% ABV).

Evan Williams is een erg toegankelijke bourbon die door Heaven Hill gemaakt wordt. Hij is genoemd naar de man die in 1753 één van de eerste commerciële distilleerderijen neerpootte in Louisville, Kentucky. Het merk is al decennialang eigendom van Heaven Hill, dat ook een heleboel andere bourbons op de markt brengt.

Ik kreeg onlangs bezoek uit Virginia, USA, over de vloer en wederom bracht mijn vriend John enkele leuke flessen mee. Ik vind dat we hier een traditie van moeten maken, John! Deze keer gaat het om een 14-jarige Mortlach – the Beast of Dufftown – die na een finish op Moscatelvaten gebotteld werd op 47.5%. Ik ga er van uit dat dit geen vatsterkte is. De malt heeft een fantastisch kleurtje van de wijn gekregen.

Ik proefde deze Ledaig voor het eerst op een tasting in Gent, georganiseerd door Jeroen Moernaut, de eigenaar van Care for Craft Spirits (wat dan weer de opvolger is van zijn boetiek The Bonding Dram). Ik vond op één na elke fles die we die avond proefden echt goed, maar deze stak er voor mij wel met kop en schouders bovenuit. Deze Ledaig werd door Valinch & Mallet gebotteld in 2020 in hun befaamde reeks The Lost Drams (wat mij een beetje verbaast, want Ledaig wordt nog gemaakt, dus ja). Hij werd gestookt in 1995 en rijpte bijgevolg een kwarteeuw.

Voor 2017 sprak amper iemand over Glenallachie, maar sinds Billy Walker de boel overpakte in 2017 heeft hij deze Speyside distilleerderij flink op de kaart gezet. Nu is het wel GlenAllachie geworden, met hoofdletter A in het midden. Deze malt werd voor zijn tijd in het vat gestoken, maar het was Billy die hem na 10 jaar rijping op een Sauternes wijnvat klaar vond om op vatsterkte te bottelen.

Kavalan, de bekende distilleerderij in Taiwan, heeft al flink wat awards verzameld voor hun zogenaamde Solist single cask releases. Of het nu om een ex-bourbon, sherry, vinho barrique of portvat gaat, ze doen het allemaal bijzonder goed. Ik kreeg onlangs zo’n release uit 2021 te pakken, gebotteld op een niet onaardige 58.6% ABV, van een sherryvat. En wat een smaakbommetje bleek dat te zijn!

Vorig jaar proefde ik de eerste batch van D.R.K.N.S.S. – kortweg Darkness – van Asta Morris. Dat was een sherrygerijpte Lowlander, 465 flessen sterk. Echter, deze tweede batch, die net gelanceerd werd, is een Highland Malt. Uiteraard ook gerijpt op een sherryvat, maar deze keer is de release maar liefst 601 flessen sterk.

Mijn vriend Hans Lemaitre vierde onlangs zijn 60^e verjaardag en trakteerde ons op een heerlijk lang weekend in Voeren. Daar trakteerde hij ons met een line-up van gesloten distilleerderijen. De grote finale was deze 19-jarige Port Ellen uit 1982 in de Old Malt Cask Series. Die was uitstekend, dus kon ik de neiging om hier een Rambling mee te maken niet onderdrukken.