WhivieBlog

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles:
Laphroaig 13 Year Old 1996/2010 Malts of Scotland, bourbon hogshead #7313, 255
bts
Kleur: licht goud
ABV: 57.3%

Spinnenweb

Ik vond nog een
ouwe sample van Malts of Scotland achteraan in de sample kast. Na de
spinnenwebben en stof te hebben verwijderd, zag ik dat het om een 13-jarige
Laffie ging, gebotteld in 2010 door het Duitse Malts of Scotland. Nou, die komt
vandaag – ik ben wat Islay aan het proeven – mooi van pas.

Zoete neus op
appelmoes en vanille zonder de droge, asachtige elementen van Laphroaig. Dat
moet de jonge leeftijd wel zijn. Dat maakt hem erg toegankelijk en zeer
aangenaam. Nog wat zeewier en mercurochroom, maar in zeer beperkte mate. Spek
op de barbecue en gerookte partjes citroen. Clean. Love it.

Mooi olieachtig en
mond vullend met onmiddellijk een explosie van vanille, limoen, zoethout en
walnoten. De turf zorgt voor een grootse rookontwikkeling met een brakke toets,
terwijl peper je mond helemaal warm maakt. Nogal eenvoudig, maar erg lekker,
dus stoort het niet.

De afdronk is lang
en medicinaal. Teer, citrusfruit, peper en zout en heel veel rook.

Erg leuke Laffie,
hoor. Destijds zo’n 60 EUR, maar daar kan je hem vandaag niet meer voor krijgen,
natuurlijk.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles:
Laphroaig Cairdeas, Fino Cask Finish, Feis Ile 2018
Kleur: amber
ABV: 51.8%

Gelukkig Getrouwd

Sinds 2008 brengt
Laphroaig een zogenaamde Cairdeas uit voor het Feis Ile festival. Cairdeas
betekent immers vriendschap. Ik heb ze al allemaal geproefd met uitzondering
van 2017 en 2019 (mocht iemand een sample kunnen missen, graag!). De versie van
vorig jaar zet ik met plezier nog eens aan de lippen. Van deze vatting wordt
gezegd dat de whisky tussen de 7 en 11 jaar oud is en hij kreeg een finish op
Fino sherryvaten.

De neus start
verrassend zacht en zoet op rabarberconfituur, gedroogde abrikozen en
hazelnoten. Licht drogend met een zacht zuurtje, dat moet wel van de sherry
zijn. De turf zorgt wel voor wat rokerigheid, maar allesbehalve in your face en dat staat me in dit
geval best wel aan.

Op smaak is de turf
al een pak groter en zorgt voor en zuurtje en flink wat rook, teer en assen,
maar het fruit blijft prominent aanwezig. Vanille komt opzetten, een druppeltje
honing wordt gemorst. Ondertussen wordt hij lekker kruidig, bijna pikant. Een
bittertje laat zich niet onbetuigd. Dit is prettig, hoor.

Op de middellange
afdronk blijft hij pikant, zoet en rokerig, maar wordt hij wel snel droog.

De Fino is
onmiskenbaar, maar houdt wel van de whisky (of is het nu net andersom, de
whisky die de sherry goed verdraagt?). Hoe dan ook, ze zijn gelukkig getrouwd.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-05-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).