WhivieBlog

Distilleerderij:
Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Charlotte 10 Year Old 2004/2015 The Maltman, Oloroso sherry cask
#936, 342 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.1%

Barbecue

The Maltman is een label van de Meadowside Blending
Company, gerunt door Donald Hart (die we ook nog kennen van de Hart Brothers
releases) en zoon Andrew Hart. Deze Port Charlotte, gerijpt op een oloroso
sherrycask, brachten ze al in 2015 op de markt. Aan het kleurtje te zien was
het een zeer actief vaatje.

Op de neus vertaalt zich dat alvast in flink wat
donkerzoete noten als pruimen en dadels, spek op de barbecue (overgoten met
honing) en gebakken banaan. Er zit ook iets van babyadem is, wat ik wel meer
heb bij Port Charlotte. De turf is echter flink onderdrukt en krijg op de neus
amper kans om zich te tonen. Sherry domineert.

Ondanks het behoorlijke ABV komt deze zacht en vlotjes
binnen. Onmiddellijk krijg ik nu, naast het zoete en donkere fruit van op de
neus, een slok brak zeewater binnen en laat de turf zich wel degelijk gelden.
Gezouten karamel, assen, aangebrand vlees en drop. Dan wat bittere limoenen.
Wel mond vullend en erg aangenaam.

In de afdronk – die aangenaam lang is – krijg ik nog meer zilt en assen.

Nou, hij moet niet onderdoen voor The Heretic, moet ik zeggen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Charlotte 16 Year Old 2001/2018 The Heretic, Feis Ile 2018, 1.300
bts
Kleur: goud
ABV: 55.9%

Gesigneerd
& Gepersonaliseerd

The Heretic – de ketter in het Nederlands – was de Feis Ile
2018 release van Port Charlotte (uit de Bruichladdich Distillery, natuurlijk)
en is volgens het label ‘the last of the first’, waarmee wordt verwezen dat het
de laatste vaten waren van het eerste distillaat dat destijds uit de alambieken
stroomde. Het is een vatting van Amerikaanse eik, rumvaten en zelfs Franse
wijnvaten. Ik schonk ‘m op mijn Feis Ile tasting. Grappig detail: ik was
vergeten dat de fles gesigneerd en gepersonaliseerd was door de Master
Distiller Adam Hannett. Dat zorgde er op de avond zelf voor dat mijn licht
autistisch trekje even twijfelde om hem open te maken. Kan je nagaan!

De neus begint een beetje vreemd. Atypisch. Ik krijg vooral
babyadem (u weet wel, de kleine heeft net zijn fruitpapje binnen en boert vol
in je aangezicht) en flor (de laag van gist schimmel die op sherry komt te
liggen tijdens het rijpen). Daarna volgen boerenboter, ananas en citroen, iets
van gerookte zalm en een zacht streepje turfrook. Dennenappels, pijnboompitten,
zelfs een druppeltje olijfolie. ’t Is toch even wennen, maar it grows on you, als u begrijpt wat ik
bedoel.

Op smaak is het vooral citrusfruit dat de aandacht trekt:
citroen, limoen en roze pompelmoes. De turf treedt onmiddellijk bij en zorgt
tevens voor een grootste rookontwikkeling. De gerookte vis keert weer, maar er
komt nu ook wat zoets in de vorm van vanille en chocolade. Iets herbaal als van
citroengras en varens. Zacht gekruid. Vanaf de tweede slok wordt hij pas echt
lekker.

De afdronk is zijn sterkte: lang, warm, kruidig en zoetzuur
met een licht drogend effect. De rook blijft bijzonder goed hangen. Een ziltje
op het sterfbed. Zalig.

Wel blij dat hij toch open gegaan is. De neus is even
schrikken, maar hij hersteld goed en wordt een geweldige whisky.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-05-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).