WhivieBlog

Distilleerderij:
Glen Moray
Regio: Schotland
(Speyside)
Fles: Glen Moray 9 Year Old 2007, Kintra, Cask #6712, 138 bts
Kleur: licht goud
ABV: 55.4%

Parfum

Erik Molenaar, eigenaar van onafhankelijk
bottelaar Kintra, selecteerde dit vat voor zijn Single Cask Selection en
bottelde deze wel erg jonge Glen Moray op vatsterkte.

De neus is op zijn zachts gezegd apart. Ik
krijg enerzijds moutsuikers, toffee en koffiegruis, maar anderzijds ook flink
wat herbale toetsen met varens, plantenwortels en brandnetel. Na enkele minuten
ademen wordt het wel beter. Vooral zoeter. En wat donkerder ook. Licht
aangebrande karamel tot zelfs mokatine. Het loont de moeite hem even te laten
staan.

De aanzet is bitterzoet, maar helaas ook wat
geparfumeerd. Weinig tot geen fruit, des te meer herbale en florale toetsen die
nogal snel naar parfum gaan neigen. Spijtig.

De afdronk is betrekkelijk lang en zoet, maar
het licht zepige element verdwijnt niet, wat me naar een glas water doet
grijpen.

Dit is absoluut niet mijn ding.

78/100

Geproefd door
Mark Dermul op 23-09-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Glen Moray
Regio: Schotland
(Speyside)
Fles: Glen Moray 16 Year Old, OB 2014
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Bloemenhoning

In hartje Speyside ligt de Glen Moray
distilleerderij een beetje verscholen tussen de heuvels van Elgin. Deze
Speysider – sinds 2008 eigendom van het Franse bedrijf La Martiniquaise – heeft
flink wat single malt op de markt, hoewel het overgrote deel van de 2.5 miljoen
liter jaarproductie toch voornamelijk naar de blenders gaat. Hij is de fingerprint malt in de populaire blend
Label 5. Ik moet bekennen, Glen Moray staat helemaal niet op mijn radar, maar
heeft me toch al een paar keer echt positief kunnen verrassen. Deze 16-jarige
rijpte op bourbon barrels.

De neus offreert een goeie mix van zoete mout
en gedroogd fruit. Denk aan abrikozen en perzik, maar ook dadels en enkele
sultanas. Zachte bloemenhoning en flink wat vanille. Iets van eucalyptus en wat
een hint van verschaald, bruin bier. Het geheel is best ok, zij het ietwat
eenvoudig. Als je hem langer dan vijf minuten in je glas laat staan, krijg je
verrassende toetsen van rosbief…

Hij komt best olieachtig binnen, zelfs een
beetje vlezig. Het fruit is minder prominent, hoewel hij toch erg zoet blijft.
Wat meer vanille en flink wat karamel. De eucalyptus tekent ook op smaak
present. De eik zorgt voor een kruidig element, maar geeft vanaf de tweede slot
net iets te veel tannine naar mijn gading, waardoor hij licht bitter wordt.

De afdronk is niet echt lang te noemen, op
wederom flink wat zoete mout en gedroogde abrikozen.

Deze malt is prima, zonder potten te breken.

81/100

Geproefd door
Mark Dermul op 23-09-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).