WhivieBlog

Distilleerderij: The Macallan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: 10 Year Old Cask Strength
Kleur: oloroso
ABV: 58,4%

Sherrybom

Ik heb tot op heden enkel drie Macallans geproefd uit de Fine Oak reeks. Die waren stuk voor stuk zeer goed, vooral de 15 Year Old. Deze Macallan 10 Year Old is een Cask Strength. Hij werd dus gebottled op vatsterkte, nl. 58,4%. Hij is zonder water een beetje te sterk en kan dus best verdund met een paar druppels water geproefd worden.

Onverdund is de geur in eerste instantie een klets alcohol in je gezicht, maar met een beetje geduld komen de sherrytonen naar boven, vergezeld van chocolade. Dankzij een paar druppels water wordt het aroma veel complexer: appel, rozijnen, geroosterde noten en zelf een tikkeltje sinasmarmelade. Lekker!

Op vatsterkte zet hij je keel in brand, zodanig zelfs dat het niet meer lekker is. Verdund, daarentegen, is dit een topper. De droge eik wordt onmiddellijk gevolgd door enorme sherrytonen, maar ook een heerlijk samenspel van citrus en noten is waarneembaar. Dit is werkelijk een heerlijke en complexe whisky.

Zonder water is de finish lang en flink gepeperd, maar zoals gezegd, te straf. Met water blijft hij heerlijk warm en langdurig, gepeperd, maar doet hij verlangen naar meer in plaats van naar minder (zoals zonder water eerder het geval is).

Geen twijfel mogelijk: dit is de beste Macallan die ik al mocht proeven, ondanks zijn relatief jonge leeftijd.

Score : 89

geproefd door Mark Dermul op 07-06-2010

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: 1989 Black Art (19 Year Old)
Kleur: euh….. rosé!
ABV: 51,1%

Wijnwhisky, whiskywijn?

Toch wel een beetje een vreemde eend in de bijt… Deze Bruichladdich kreeg een rijping op eikenvaten alvorens gefinished te worden op een ‘assortiment van wijnvaten’ uit warehouse nummer 12. De prachtige zwarte verpakking liet niet vermoeden welke kleur de inhoud zou hebben. Groot was dan ook de verrassing bij het schenken van deze Brookie. Hij lijkt op een roséwijn in plaats van een whisky!

Het eerste wat je ruikt is de rode wijn en dat is voor mij een beetje vreemd, bijna een afknapper. Ik ruik zoetigheid (aardbei en druiven), maar ook zurige toetsen die me opnieuw aan wijnazijn doen denken. Is dat de bedoeling? In mijn ogen (euh… neus) te veel wijn en te weinig whisky. Zelfs na enkele minuten staan blijft de zurigheid overheersen.

Na een heel rijke start (bijna allemaal rood fruit) wordt hij toch zeer delicaat en genereus. Hij verwarmt je mond heerlijk en heeft geen water nodig, ondanks het hogere ABV. Een beetje te zoet naar mijn mening. Is dat cassis-siroop? Desalniettemin verrassend lekker.

De afdronk is warm en eindeloos, met overduidelijke wijntoetsen tot het eind.

Opnieuw mijn welgemeende dank aan Imanuel voor het leveren van de samples. Hij is een geduldig man, want kocht de fles reeds in januari en we maakte ze samen open eind mei. Wat een karakter (de kerel, bedoel ik dan). De Black Art is verkrijgbaar voor zo’n 90 EUR.

Score : 80

geproefd door Mark Dermul op 07-06-2010

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: 17 Year Old Rum Cask
Kleur: stro
ABV: 46%

Veel Brookie, weinig Rum

Bruichladdich staat er om bekend enorm veel expressies op de markt te brengen. Je kan het amper volgen. De reden hiervan is dat de distilleerderij op Islay één van de weinigen is die géén blending-contract heeft. Dat is voor veel distilleerderijen een must om te overleven. Jim McEwan en de zijnen trachten (met veel succes) de kop boven water te houden door vele Brookies te lanceren.

Deze 17 Year Old Rum Cask kreeg ik cadeau van Imanuel, mijn whiskybuddy uit Nederland. De verpakking zit snor, maar hoe zit het met de inhoud? Na 15 jaar in een eiken vat kreeg deze Brookie nog een finish van twee jaar in een rumvat.

Neus: minder zoet dan de ‘gewone’ XVII, meer grastoetsen en een tikkeltje lijnzaad. Hij heeft ook wat meer tijd nodig om tot uiting te komen (maar tijd hebben we zat, toch?). En ik ontwaar iets licht zurigs, maar kan er de vinger niet op leggen. Azijn? Gelukkig niet al te erg. Zoet overheerst.

Smaak : heel romig, bijna boterachtig, Maar deze is wel lichtjes gepeperd met kaneel en witte peper. Maar het geheel blijft zoet. Lekker!

De afdronk is pittig gekruid en lekker lang.

De invloed van de rum blijft beperkt bij deze Brookie en daar ben ik niet rouwig om. Je kan hem kopen voor zo’n 70 EUR. Ik prefereer wel de ‘gewone’ XVII, louter omwille van de lekkerdere neus.

Score : 83

geproefd door Mark Dermul op 07-06-2010

(om snel andere tasting notes te vinden, surf aar whivie.be)

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: XVII (17 Year Old)
Kleur: goud
ABV: 46%

Bitterzoete Brookie

Vandaag ga ik drie Brookies in een H2H tasting vergelijken. Ze zijn dus alle drie afkomstig van de bekende distilleerderij Bruichladdich op het eiland Islay. Het zijn de 17 Year Old, de 17 Year Old Rum Cask en de 1989 Black Art. We beginnen met de 17 Year Old.

Deze ruikt heerlijk zacht, fris en clean, maar bijzonder fruitig ook. Karamel ondergedompeld in meloen, peer en groene appeltjes, met lichte honing. Zelf een beetje banaan en kokos. Fantastische neus!

Heerlijk romig in de mond en een mooi samenspel tussen enerzijds de eikenhouten toetsen (vanille) en anderzijds de fruitige aspecten en noten.

Kort en drogend, bitterzoet met een mespuntje zout op het einde.

Dit hoeft geen verder betoog: dit is een grote Bruichladdich die zijn ca. 60 EUR meer dan waard is.

Score : 85

geproefd door Mark Dermul op 07-06-2010

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)